Του Παύλου Τσίλια
Παρακολουθώ σχεδόν 20 χρόνια το ποδόσφαιρο των ακαδημιών στην Αθήνα, και όταν λέω ακαδημιών εννοώ τόσο εκείνες των μεγάλων Π.Α.Ε όσο και αυτές των ιστορικών σωματίων – φυτωρίων στην Αττική.
Όλα αυτά τα χρόνια υπήρξα ποδοσφαιριστής (μετριότατος, ατάλαντος θα έλεγα) που μέσα από πολύ μεγάλη προσπάθεια αγωνίστηκα σε αρκετές ακαδημίες κορυφαίες στα χρόνια μου και σήμερα είμαι πατέρας δύο αγοριών 17 και 13 ετών που ασχολούνται σοβαρά σε υψηλό επίπεδο με το ποδόσφαιρο.
Μέσα από την αγωνία μου για την εξέλιξη τους στο άθλημα, αναζήτησα και συνεχίζω να το κάνω, ανθρώπους με την κατάλληλη – απαραίτητη κατάρτιση ώστε να μπορούν να διδάξουν ποδόσφαιρο, ανθρώπους που να είναι παιδαγωγοί, προπονητές και εραστές του αντικειμένου, γιατί ας μην γελιόμαστε πρέπει να το αγαπάς πολύ για να το αντέξεις.
Παράλληλα για να μπορώ να βοηθήσω και εγώ, σπούδασα μέσω σεμιναρίων, διάφορα κομμάτια όπως το personal training και η αθλητική ψυχολογία ειδικά για το ποδόσφαιρο. Καθημερινά περνάω στα γήπεδα αρκετές ώρες θαυμάζοντας το ταλέντο και τις προσπάθειες των εκκολαπτόμενων Ελλήνων ποδοσφαιριστών μέχρι τις ηλικίες των under 19.
Δυστυχώς αυτό που βιώνω όλα αυτά τα χρόνια δεν λέει να αλλάξει.
Απίστευτο ταλέντο χάνεται καθημερινά, παιδιά που έχουν περάσει 5-10 χρόνια σε ακαδημίες μεγάλων ομάδων και άλλα στις μικρότερες, που αγωνίζονται σκληρά για εκείνη την μία ευκαιρία να δείξουν τις δυνατότητες τους και να αλλάξουν επίπεδο, απογοητεύονται και εγκαταλείπουν το άθλημα εξ αιτίας ανεπαρκών έως επικίνδυνων προπονητών.
Ζούμε στο 2013 και όμως ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει επί της ουσίας στις υποδομές των ομάδων. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που στις κορυφαίες κατηγορίες βλέπουμε παίκτες μέτριους – απαίδευτους, οι οποίοι αγωνίζονται χωρίς να γνωρίζουν μέσα τους, ακόμα πως παίζεται αυτό το παιχνίδι.
Πως περιμένουμε να αποκτήσουν οι νεαροί ποδοσφαιριστές μας αυτό το υψηλό επίπεδο που είναι απαραίτητο για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του αθλήματος, όταν οι διδάσκοντες προπονητές τους είναι ανεπαρκείς στην πλειονότητα τους?
Τους βλέπω καθημερινά να ωρύονται στις προπονήσεις και στους πάγκους απαιτώντας από τους ποδοσφαιριστές τους πράγματα που δεν τους έχουν ποτέ διδάξει, να κυνηγούν απεγνωσμένα και απόλυτα τη νίκη ακόμα και όταν διαχειρίζονται ομάδες παικτών έως 15 ετών, αντί να προσπαθούν να διδάξουν παραγωγικό και δημιουργικό ποδόσφαιρο να επικροτούν και να προωθούν το καταστρεπτικό με κριτήριο και στόχο τελικά την προσωπική τους προβολή.
Και σαν να μην έφτανε αυτό , παρατηρώ συνεχώς σε όλα τα επίπεδα κρούσματα διαπλοκής και ανηθικότητας . Ιστορικά σωματεία αφήνουν παλαίμαχους ποδοσφαιριστές να λεηλατούν με διάφορους τρόπους το έμψυχο υλικό τους.
Κάποιοι από αυτούς κάνουν τους προπονητές (χωρίς τα απαραίτητα προσόντα), κάποιοι φυτεύουν εκεί τα παιδιά τα ανίψια και τους φίλους τους και άλλοι κάνουν τους εκλέκτορες εκμεταλλευόμενοι ακόμα και οικονομικά τους γονείς αυτών των παιδιών υποσχόμενοι λαγούς με πετραχήλια.
Μιλώντας συνεχώς με γονείς που έχουν παιδιά με εξαιρετικό ταλέντο σε μεγάλες ακαδημίες ακούω συνεχώς τα ίδια. Όλοι καταλήγουν αργά η γρήγορα στο ίδιο συμπέρασμα. Στην Ελλάδα για να φτάσεις ψηλά, εφ ‘όσον το αξίζεις ,δεν αρκεί να δουλεύεις περισσότερο, δεν αρκεί να έχεις το ταλέντο, δεν αρκεί να έχεις τα σωματικά προσόντα, όλα αυτά εκμηδενίζονται αν δεν έχεις τις κατάλληλες δημόσιες σχέσεις, αν δεν πληρώσεις για να αποκτήσεις απλώς το δικαίωμα να δοκιμάσεις, αν δεν είσαι γιός ή ανιψιός παλαίμαχου ποδοσφαιριστή, προπονητή, δημοσιογράφου, παράγοντα…
Παρακολουθώ ακόμα τις μεικτές ομάδες της ΕΠΣΑ και όσο μπορώ τις μικρές εθνικές μας. Οι γονείς εκεί μου διηγούνται απίστευτες ιστορίες για το πώς έφτασαν εκεί, πως έγινε η επιλογή τους και τελικά πως προχωρούν κάποιοι στο υψηλότερο ποδοσφαιρικό επίπεδο.
Καταλήγοντας, για να μην σας κουράζω άλλο, αδυνατώ να αποδεχτώ αυτή την κατάσταση. Δυστυχώς μόνος μου δεν μπορώ να νικήσω τόση διαφθορά και ανικανότητα. Πρέπει κάποια στιγμή να μάθουμε να ζούμε με γνώμονα την αξιοκρατία, μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για ψυχές μικρών παιδιών και για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου!!
Αφού δεν μπορούν αυτοί που είναι αρμόδιοι θα πρέπει εμείς να αντιδράσουμε, εμείς να καταγγέλλουμε την όποια παραβατική και ανήθικη συμπεριφορά. Δεν πρέπει να φοβάστε για το μέλλον των παιδιών σας, οφείλουμε να τα προστατέψουμε συμβάλλοντας στην εξυγίανση του ποδοσφαίρου.
Είναι τουλάχιστον ανεύθυνο από μέρους μας να συμπλέουμε με το σάπιο αυτό σύστημα νομίζοντας ότι έτσι θα τα βοηθήσουμε …σκεφτείτε τι ανθρώπους καλλιεργούμε και τι ποδοσφαιριστές τελικά θα φτιάξουμε…!!!
And yet I still love this game !!!
Παύλος Τσίλιας
(Το άρθρο στάλθηκε στο mail του football-academies.gr την Μ. Τρίτη 30/4 στις 13:18)
Οι απόψεις που εκφράζονται από κάθε συνεργάτη ή αρθρογράφο είναι προσωπικές και εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο όσους τις διατυπώνουν. Αυτές οι απόψεις, δεν σημαίνει ότι απαραίτητα βρίσκουν σύμφωνο το football-academies.gr
Σχόλια
