Του Τάκη Κεφάλα
Aν δείξουμε πέντε-δέκα φωτογραφίες από παίκτες που αγωνίζονται σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες όπως η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα, η Μίλαν, η Τσέλσι, η Ίντερ και δεν είναι παίκτες που αναγνωρίζονται άμεσα όπως π.χ. ο Μέσσι, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Πάτο, ο Ντρογκμπά και ο Ετό, πόσοι από τους παλαιμάχους της γενιάς του Μίμη Δομάζου, του Αντώνη Αντωνιάδη, Mίμη Παπαιωάννου, του Γιώργου Κούδα θα μπορούσαν να τους αναγνωρίσουν;
Να μας πουν ότι αυτός είναι ο Οζίλ, αυτός ο Νέιμαρ, αυτός ο Βούτσινιτς και τα τεχνικά τους χαρακτηριστικά είναι αυτά. Μπορεί να παίξει έτσι, μπορεί να παίξει αλλιώς, άρα κάνει ή δεν κάνει γι’ αυτό που θέλει η ομάδα μας.
Επειδή λίγο πολύ όλοι γνωριζόμαστε, νομίζω ότι κανείς τους (κι όταν λέω κανείς, εννοώ κανείς) δεν είναι τόσο βαθιά χωμένος στην πραγματικότητα του σύγχρονου ποδοσφαίρου, ώστε να είναι σε θέση να οργανώσει μια ομάδα σε τεχνικό επίπεδο.
Κι αν οι αγαπημένοι μας παλαίμαχοι εκείνης της γενιάς δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν τεχνικά στο βαθμό που πρέπει παίκτες γνωστούς ως όνομα που παίζουν σε μεγάλες ομάδες, φανταστείτε τι έχει να γίνει έτσι και ερωτηθούν για άλλους ποδοσφαιριστές που παίζουν σε ομάδες μικρότερης ταχύτητας.
Αν και θα έπρεπε, δεν λέω να ξέρουν ποιος είναι ο σέντερ μπακ της Χάιντουκ ή ο αριστερός μπακ της Ομπερχάουζεν. Να ξέρουν όμως ποιοί είναι οι αντίστοιχοι που παίζουν σε «μεγάλες ομάδες». Να έχουν μια γενική εικόνα όλων των αγορών σε Ανατολή και Δύση, να έχουν παρακολουθήσει κάποια ματς και κάμποσες ομάδες απ’ όλα τα πρωταθλήματα του κόσμου. Να γνωρίζουν την αγορά ακόμα και σε οικονομικό επίπεδο, ώστε να μπορούν να κάνουν έναν άλφα μεταγραφικό σχεδιασμό και μετά να σηκώσουν τα μανίκια για να τον υλοποιήσουν.
Το ποδόσφαιρο εξελίσσεται με ταχύτητα που δύσκολα μπορεί να το παρακολουθήσει κάποιος αν δεν είναι 100% επαγγελματίας. Δεν είναι όπως πριν από τριάντα χρόνια που πήγαινε ο παλαίμαχος, έβλεπε σε δυο-τρία παιχνίδια τον Τάδε και τον Δείνα και αν του άρεσαν, αυτό να είναι αρκετό για να τους πάρει ο Παναθηναικός, ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ κ.λ.π. Έχει ανοίξει τόσο πολύ η αγορά τα τελευταία χρόνια, που πρέπει να είσαι πολύ ψαγμένος για να έχεις ανά πάσα στιγμή μια πρώτη λύση στο μυαλό σου για παίκτες όλων των θέσεων και όλων των κατηγοριών (οικονομικών και αγωνιστικών), ώστε να εξυπηρετήσεις τις ανάγκες του σχεδιασμού μιας ομάδας.
Συμπερασματικά, άλλο να σέβεσαι και να τιμάς ανθρώπους που έχουν ματώσει και δοξάσει τη φανέλα κι άλλο να στηρίζεις στην πλάτη τους τον σχεδιασμό μιας ομάδας με υψηλές απαιτήσεις. Ούτε καν για το τυπικό δεν χρειάζεται να μπλέκουν οι παλαίμαχοι στα πόδια των τεχνοκρατών που παίρνουν τις αποφάσεις. Φανταστείτε σε κάθε μεταγραφή από τις δέκα που κάνει μια ομάδα, να έπρεπε να ρωτήσει πρώτα τους παλαίμαχους.
Όπου λαλούν πολλά κοκόρια, αργεί να ξημερώσει. Έχει διαχρονική αξία αυτή η παροιμία. Σε μια σύγχρονη ομάδα, τα πράγματα οφείλουν να είναι απολύτως ξεκάθαρα και οι ρόλοι διακριτοί. Έχει γίνει πολύ σύνθετο πλέον το σύγχρονο ποδόσφαιρο και δεν αντέχει στις πολλές ερασιτεχνικές ψιλοδουλειές. Σε άλλες εποχές, η αγάπη και οι καλές προθέσεις έφταναν και περίσσευαν. Τώρα με τίποτα. Απαιτούνται γνώσεις και μάλιστα πολύ εξειδικευμένες γνώσεις.
Τι είναι οι ομάδες; Football manager; Μόνο σ’ αυτό το παιχνιδάκι μπορεί να παίρνει ο καθένας μας όποιον παίκτη γουστάρει, να στήνει ομάδες και να κερδίζει συνέχεια. Η πραγματική ζωή είναι εντελώς διαφορετική. Κι όταν έλθει η ώρα να μπεις στο χορό, τα πολλά τραγούδια που νόμιζες ότι ξέρεις, ακούγονται πολύ άσχημα.
Πρέπει λοιπόν να αποτινάξουμε τη μίζερη πραγματικότητα και αφήσουμε μόνο τους ειδικούς να χτίσουν ομάδες. Τους ειδικούς σε όλα τα επίπεδα οργάνωσης και ιδιαίτερα στις μεταγραφές.
Σχόλια
