Ο Θοδωρής Ελευθεριάδης, αφού αναστήλωσε τις ακαδημίες του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού βάζει πλώρη για το μεγαλύτερο στοίχημα της καριέρας του, που είναι να αναβιώσει την μεγάλη της Παιανίας σχολή.
Μία από τις πιο γνωστές κινέζικες παροιμίες αναφέρει πως: «αν είσαι φίλος, μη μου δίνεις ψάρια να τρώω. Μάθε με να ψαρεύω». Η σκούφια του Θοδωρή Ελευθεριάδη δεν κρατάει από την Ασία (μα από την Θεσσαλονίκη), ωστόσο φρόντισε να αφήσει ήδη ως παρακαταθήκη την δική του μέθοδο ψαρέματος, που του χάρισε το ποδοσφαιρικό «ευ ζην».
Το βιβλίο λέγεται «το ποδόσφαιρο στις αναπτυξιακές ηλικίες» (εκδόσεις Sportbook) και αποτελεί έναν ολοκληρωμένο οδηγό για την προπόνηση παιδιών και εφήβων, αλλά και για την λειτουργία / οργάνωση των τμημάτων υποδομής.
Δεν απευθύνεται μόνο σε όσους ψάχνονται να στήσουν το δικό τους δίκτυο ακαδημιών, μα και σε προπονητές, καθηγητές, γυμναστές, ακόμα και σε γονείς που θέλουν να γνωρίζουν τι είναι το καλύτερο για το παιδί τους. Δεν είναι ένα ξερό βιβλίο, αποκομμένο από την σημερινή εποχή, μα περιέχει DVD, e-book, με πολλά βίντεο και αμέτρητες ασκήσεις, που έχουν ως μοναδικό σκοπό την εκμάθηση του ποδοσφαίρου από την αρχή, με σωστές βάσεις.
Στόχος του παρόντος κειμένου δεν είναι να κάνει γκρίζα διαφήμιση σε μία γενικά άρτια εκδοτική προσπάθεια, μα να διεισδύσει στο modus operandi ενός ανθρώπου που έμαθε να κινείται κάτω από τα ραντάρ, αλιεύοντας ακατέργαστους θησαυρούς.
Ο νέος άνθρωπος στην ακαδημία του Παναθηναϊκού είναι γνωστός μόνο στους μύστες του είδους. Τους «μερακλήδες» του ποδοσφαίρου. Αυτούς που κρύβονται πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας, την βιτρίνα και την λεζάντα. Ο Θόδωρος Ελευθεριάδης όμως με το θεωρητικό και πρακτικό του έργο εδώ και περίπου μία 15ετία έχει καταφέρει να κερδίσει με το σπαθί του τον τίτλο του master of recruiting ή επί το ελληνικότερον του «άρχοντα των ακαδημιών».
Who is who
Το βιογραφικό του χρειάζεται μακροσκελή πάπυρο για να διαβαστεί. Γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου του 1969 στην Θεσσαλονίκη και έφαγε τα ποδοσφαιρικά του νιάτα παίζοντας σε διάφορες ομάδες της Γ’ Εθνικής (Αστέρας Αμπελοκήπων, Καλαμάτα, Εράνη Φιλιατρών, Ποσειδών Ν. Μηχανιώνας, ΑΕ Αμπελοκήπων) από το 1989 ως το 1996. Ωστόσο, αυτό που του έδωσε ψωμάκι να φάει ήταν το δίπλωμα των ΤΕΦΑΑ, αλλά και αυτό της UEFA Pro.
Διετέλεσε Διευθυντής Τεχνικών Λειτουργιών ποδοσφαίρου στη Θεσσαλονίκη στον Οργανισμό «Αθήνα 2004», εργάστηκε σε αθλητικά σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης ως καθηγητής με ειδικότητα το ποδόσφαιρο και ήταν υπεύθυνος σε μια σειρά ειδικών εκδόσεων για θέματα ανάπτυξης του ποδοσφαίρου.
Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα σε ακαδημίες Δήμων της Θεσσαλονίκης και ερασιτεχνικούς συλλόγους ποδοσφαίρου από το 1994 έως το 2000, ενώ την πενταετία 2000-2005 εργάστηκε στις ακαδημίες του Ηρακλή, του οποίου την διετία 2005-07 διετέλεσε και γυμναστής.
Η στροφή στην επωνυμία έρχεται το καλοκαίρι του 2007, όταν μετά από προσωπική επιλογή του Θοδωρή Ζαγοράκη αναλαμβάνει το πόστο του Τεχνικού Υπευθύνου των ακαδημιών του ΠΑΟΚ, στον οποίο έμεινε για τρία χρόνια (διετέλεσε και προπονητής της Κ20), υποβάλλοντας αιφνιδιαστικά την παραίτηση του στις 22 Απριλίου του 2010.
Μετά την αποχώρησή του από τον Δικέφαλο του Βορρά, εργάστηκε ως συνεργάτης τόσο του Γιώργου Γεωργιάδη, όσο και του Κώστα Τσάνα στην Εθνική Ελπίδων, ενώ ήταν μέλος του προπονητικού επιτελείου της Εθνικής Νέων στην τελική φάση του Euro 2012, όπου το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κατέλαβε την 2η θέση.
Λίγο μετά το ξεσκαρτάρισμα στην ΕΠΟ το καλοκαίρι του 2014, οι εξαιρετικές συστατικές επιστολές τον έφεραν στην θέση του τεχνικού διευθυντή των ακαδημιών του Ολυμπιακού, από τις οποίες αποχώρησε στις 10 Φεβρουαρίου, όταν με μία λιτή ανακοίνωση οι «ερυθρόλευκοι» ανακοίνωσαν την κοινή συναινέσει λύση της συνεργασίας μαζί του.
Το έργο του
Ένα απλό βιογραφικό δεν λέει τίποτα από μόνο του. Περισσότερη σημασία έχουν αυτά που αφήνεις πίσω σου. Το έργο σου. Η παρακαταθήκη. Επί των ημερών του στον ΠΑΟΚ, μπήκαν τα θεμέλια για την αναστήλωση των ακαδημιών του συλλόγου, που επί σειρά ετών ήταν βυθισμένες στην ανυποληψία.
Ο Ελευθεριάδης ήταν ο άνθρωπος που δημιούργησε τα ηλικιακά τμήματα που υφίστανται μέχρι και σήμερα, οργάνωσε το δίκτυο των συνεργαζόμενων ακαδημιών, συνεισέφερε στην δημιουργία ξενώνων που φιλοξενούσαν παιδιά από όλη την ομάδα, αλλά το σημαντικότερο: συμμετείχε ενεργά στην στρατολόγηση πιτσιρικάδων από κάθε γωνιά της Ελλάδας, χαρτογραφώντας σχεδόν κάθε ταλέντο που υπήρχε στην χώρα. Αυτή η περίφημη database που έχει στην κατοχή του, αλλά και η πειθώ του, θεωρούνται δύο από τα πιο μεγάλα του όπλα.
Τα «παιδιά του»
Μερικά από τα δικά του «παιδιά» έφτασαν σταδιακά να χτυπούν την πόρτα της πρώτης ομάδας του ΠΑΟΚ, αλλά και της Εθνικής με τους Σταφυλίδη, Κάτσε, Κωνσταντινίδη, Κίτσιου, Κουλούρη, Πέλκα να είναι ορισμένοι από τους καρπούς (και) των δικών του προσπαθειών, χωρίς να υπολογίζονται οι σημαντικές εγχώριες και διεθνείς επιτυχίες διαφόρων ηλικιακών τμημάτων από πλευράς τίτλων.
Ανάλογα εντυπωσιακό ήταν το έργο που άφησε πίσω του και στις υποδομές του Ολυμπιακού, που από το καλοκαίρι του 2014 μέχρι στις 10 Φεβρουαρίου του 2017 άνθισαν όσο ποτέ, με σημαντικές επιτυχίες σε διεθνές επίπεδο (Youth Champions League), αλλά το σημαντικότερο: παίκτες στην πρώτη ομάδα.
Δεν είναι μόνο η βιτρίνα, δηλαδή η προώθηση των Ρέτσου, Ανδρούτσου, Μανθάτη, Νικολάου στους μεγάλους, αλλά κι άλλοι πολλοί που ήρθαν από πίσω. Επί των ημερών Ελευθεριάδη υπέγραψαν επαγγελματικό συμβόλαιο με τους Πειραιώτες και οι Λάτσι, Κατσιμήτρος, Χαντζάρας, Μεγαρίτης και Τόλι ένας σημαντικός αριθμός που ουδέποτε είχε να επιδείξει ο Ολυμπιακός.
Η φιλοσοφία
Είναι από τους ανθρώπους που κατάλαβαν πρώτοι ότι για να ανθίσει ένα ταλέντο δεν χρειάζεται απλώς να ξέρει μπάλα, κι εστίασε πολύ εκτός από το ποδοσφαιρικό κομμάτι (φυσική κατάσταση, τεχνική, τακτική) στην ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη, τη διατροφή, χωρίς να παραβλέπει ποτέ την σημασία της εκπαίδευσης και των ακαδημαϊκών σπουδών για ένα αθλητή.
Επιμένει πάρα πολύ στην ανάπτυξη των τεχνικών χαρακτηριστικών κάθε παίκτη, επενδύει στην δημιουργία παιδιών με ισχυρή προσωπικότητα, κάτι απαραίτητο σε κάθε παιδί, αν θέλει να σταθεί σε επαγγελματικό επίπεδο, ενώ δεν διστάζει να τραβάει αυτιά, όταν βλέπει κάποιους να ανεβαίνουν πάνω σε καλάμι. Για αυτόν σημασία δεν έχει η υπογραφή ενός επαγγελματικού συμβολαίου, αλλά η καθιέρωση, η καθημερινή βελτίωση. Οι ρόλοι κομπάρσων δεν του άρεσαν ποτέ.
Αν και ανύπαντρος, δηλώνει παντρεμένος με το ποδόσφαιρο, αφού πρόκειται για έναν άνθρωπο παθιασμένο με το αντικείμενο της δουλειάς του, ο οποίος σε όποιο σύλλογο κι αν δούλεψε άφησε άριστες εντυπώσεις με την εργατικότητα, αλλά και τον επαγγελματισμό του.
Επιτυχία του Φύσσα
Το πιο σημαντικό κομμάτι είναι το γεγονός πως δεν είναι ένας απλός «στρατολόγος» ταλέντων, μα κάποιος που αρέσκεται να οργανώνει κάθετα ποδοσφαιρικές ακαδημίες από το μηδέν, θέλοντας να έχει την απόλυτη επίβλεψη προπονητών και παικτών. Η συνεργασία του και η προσωπική του σχέση με τον Τάκη Φύσσα από την εποχή της κοινής τους συνύπαρξης στις εθνικές ομάδες έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην συμφωνία του με τον Παναθηναϊκό, κίνηση που αποτελεί προσωπική επιτυχία του τεχνικού διευθυντή των πράσινων ακαδημιών.
Κι αυτό γιατί τέθηκε θέμα επιστροφής του στον ΠΑΟΚ (ωστόσο δεν ήταν κοινά αποδεκτός λόγω του «ερυθρόλευκου» παρελθόντος), αλλά παράλληλα ήταν και ο διακαής πόθος του Ζήση Βρύζα, ο οποίος είχε ραντεβού μαζί του για να του προτείνει θέση στο αναπτυξιακό πρόγραμμα των εθνικών ομάδων, θέμα που σκάλωσε στην αδυναμία της ΕΠΟ να καλύψει τις οικονομικές απαιτήσεις του Ελευθεριάδη.
Μεγάλο του όπλο, εκτός της εμπειρίας και της τεχνογνωσίας του πάνω στο αντικείμενο αποτελεί η τεράστια database που έχει στην διάθεση του και στην οποία βρίσκεται χαρτογραφημένο κάθε ταλέντο στην ελληνική επικράτεια, ενώ όσοι τον γνωρίζουν καλά μιλούν για έναν άνθρωπο που δεν ανέχεται μύγα στο σπαθί του, σιχαίνεται τις άνωθεν παρεμβάσεις και ο οποίος δεν παρεκκλίνει ούτε εκατοστό από τις αρχές του.
Η συνεργασία του με τον Τάκη Φύσσα στις εθνικές εγγυάται μία άψογη συνεργασία των δύο τους σε ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα που μπορούν να βάλουν. Την αναβίωση της μεγάλης της Παιανίας σχολής, που ανέθρεψε γενιές και γενιές ποδοσφαιριστών, μα η οποία τα τελευταία χρόνια έκανε αισθητά βήματα προς τα πίσω.
Δεν είναι απλό, ούτε εύκολο. Χρειάζεται χρόνος, χρήμα, υπομονή. Οι πρώτοι καρποί ενδεχομένως να κάνουν χρόνια να βγουν. Για να γίνει ξανά γόνιμο το χωράφι χρειάζεται πρώτα περίφραξη, όργωμα, σπορά και συνεχές πότισμα.
Οι ακαδημίες είναι ένα δύσκολο και πολύπλοκο πράγμα κι αν υπάρχει κάποιος που το ξέρει πιθανώς καλύτερα από κάθε άλλον αυτός είναι ο Θόδωρος Ελευθεριάδης.
Από sdna.gr
Σχόλια
