Ο Eric Hall ένας από τους πρώτους μάνατζερ που έγινε διάσημος στην Βρετανία είπε:
“Η αλήθεια είναι βέβαια ότι υπάρχουν καλοί και κακοί μάνατζερ και ότι όλοι μας λίγο ή πολύ γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε με αυτούς, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε και χωρίς αυτούς.”
Οι μάνατζερ ποδοσφαίρου, αν και έχουν κατηγορηθεί για πολλά, όπως το ότι λαμβάνουν πολλά χρήματα ακόμη και με αφορμή μία κακή συμφωνία, είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ποδοσφαιρικής μας ζωής.
Ο Paul Moon μας περιγράφει τις αρμοδιότητές τους και μας εξηγεί τον ρόλο τους στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Στην καθημερινή μας ζωή συνεργαζόμαστε και συγχρωτιζόμαστε με κάθε είδους μάνατζερ, αποδεχόμενοι απόλυτα το ρόλο τους. Όταν όμως γίνεται λόγος για «μάνατζερ ποδοσφαίρου», αρχικά εκδηλώνουμε καχυποψία, και έπειτα σαρκασμό. Γιατί συμβαίνει άραγε αυτό; Διαδραματίζει άραγε ο τύπος αρνητικό ρόλο στον τρόπο που τους προσεγγίζουμε;
Ο μάνατζερ ποδοσφαίρου είναι ένα πρόσωπο το οποίο αναζητά εργασία και διαπραγματεύεται τους επαγγελματικούς όρους για έναν ποδοσφαιριστή. Σε αντάλλαγμα, αμείβεται με συγκεκριμένο χρηματικό πόσο ως προμήθεια, το οποίο κυμαίνεται από 4% έως 10% της αξίας του συμβολαίου. Ο παραπάνω ορισμός είναι γενικός, αλλά ωστόσο περιγράφει σε αδρές γραμμές τι θεωρητικά είναι ο «μάνατζερ ποδοσφαίρου» και ποιες είναι οι αρμοδιότητές του.
Οι μάνατζερ από την πλευρά τους θα σας πουν ότι βασική τους αρμοδιότητα είναι η παροχή υπηρεσιών: απαλλάσσουν τους πελάτες τους από το να ασχολούνται με διαδικαστικά και εξωαγωνιστικά ζητήματα και τους διευκολύνουν να επικεντρωθούν σε αυτό που είναι το κύριο έργο τους. Θα σας πουν επίσης ότι το μοναδικό τους κίνητρο δεν είναι οι οικονομικές απολαβές, αλλά αντιθέτως έχουν μία αυθεντική αγάπη για το ποδόσφαιρο. Δεν θα παραλείψουν επίσης να σας θυμίσουν ότι επέλεξαν αυτό το επάγγελμα για να διεκπεραιώνουν υποθέσεις και όχι για να εκμεταλλευτούν τους συλλόγους και τους χορηγούς ή για να βλάψουν ένα άθλημα που τόσο πολύ όλοι μας αγαπάμε.
Οι θετικά διακείμενοι προς τους μάνατζερ θα τονίσουν ότι η παρουσία τους έπαιξε σημαντικό ρόλο, αφενός μεν στο να γίνει το ποδόσφαιρο μία προσοδοφόρα βιομηχανία απανταχού στον κόσμο, αφετέρου στο να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά το όλο σύστημα. Περαιτέρω, υποστηρίζουν ότι οι μάνατζερ εκφράζουν την κοινή λογική και είναι ο αντικειμενικός διαμεσολαβητής ανάμεσα στον εκάστοτε σύλλογο και στον παίκτη. Επιπρόσθετα, οι υπέρμαχοι των μάνατζερ επισημαίνουν ότι κατά το παρελθόν οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι επιδείκνυαν μία απαξιωτική στάση προς τους ποδοσφαιριστές και ότι εξοικονομούν χρόνο από τους αθλητές με τις υπηρεσίες που παρέχουν, ενώ παράλληλα δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι όλες οι ομάδες έχουν μάνατζερ.
Ωστόσο, είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν, είτε ανήκουν στο χώρο του ποδοσφαίρου είτε όχι, ότι η προαναφερθείσα επιχειρηματολογία δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και ότι ουσιαστικά οι μάνατζερ αναπτύσσουν μια παρασιτική συμπεριφορά. Επηρεάζουν κρίσιμα τους ποδοσφαιριστές, απαξιώνουν την ηθική, εμποδίζουν τους αθλητές από το να εκδηλώνουν μια αφοσιωμένη στάση και εν ολίγοις είναι ο αντίποδας της κοινής λογικής. Οι μάνατζερ είναι επίσης κρίσιμο κρίκος στην αλυσίδα των μεταγραφών. Δεν αποτελεί ζητούμενο για αυτούς η διαφάνεια, καθώς τους ενδιαφέρει να κρύβουν τις εκάστοτε συμφωνίες, αν και στην πορεία βρίσκουν πάντα τον τρόπο να πάρουν μία γενναία αμοιβή για κάθε συμφωνία στην οποία έχουν μεσολαβήσει. Διαιωνίζουν και επιτείνουν τα υφιστάμενα προβλήματα στον χώρο του ποδοσφαίρου, ενώ ουδόλως ενδιαφέρονται για τους οπαδούς, οι οποίοι με τα χρήματά τους συμβάλλουν στην οικονομική ευρωστία του αθλήματος.
Υπάρχει μία δόση αλήθειας στην άποψη ότι οι μάνατζερ ποδοσφαίρου κερδίζουν από το άθλημα περισσότερα από αυτά που στην πραγματικότητα προσφέρουν. Ωστόσο, η παρουσία τους είναι απαραίτητη. Οι ποδοσφαιριστές έχουν περιορισμένη χρονική διάρκεια και είναι εύλογο να επιδιώξουν να κερδίσουν χρήματα στην περίοδο της ακμής τους. Εάν δε ο παίκτης ανήκει σε μία ομάδα που μας αφορά, τότε όλοι μας θα προτιμούσαμε να επικεντρωθεί στις αγωνιστικές του υποχρεώσεις και να μην αναλώνεται σε άλλες περιφερειακές δραστηριότητες – στο πλαίσιο αυτό χρειάζεται επομένως κάθε ποδοσφαιριστής έναν μάνατζερ.
Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι όταν ανατρέχει κανείς στον επίσημο κατάλογο των εξουσιοδοτημένων μάνατζερ της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας διαπιστώνει ότι ο συνολικός αριθμός τους ανέρχεται σε εκατοντάδες. Οι περισσότεροι από αυτούς δραστηριοποιούνται αυτόνομα, και δεν εντάσσονται σε μεγάλες εταιρίες.
Είναι υπερβολικό να κριτικάρει κανείς έναν μάνατζερ για το λόγο ότι εξήρε υπέρ του δέοντος τις ικανότητες του ποδοσφαιριστή του (με αποτέλεσμα τα χρήματα που δαπανώνται για μεταγραφές να είναι εξόχως υψηλά), καθώς κάτι τέτοιο είναι κομμάτι της δουλειάς του. Δεν πρόκειται να δυσανασχετήσει κάποιος γιατί ένας μάνατζερ ολοκλήρωσε μια συμφωνία. Ωστόσο, πρέπει να γνωρίζει κανείς που πηγαίνουν τα τεράστια ποσά που δαπανώνται για τις μεταγραφές, διότι για κάθε πράξη ο «πελάτης» πρέπει να έχει πλήρη γνώση.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι υπάρχουν καλοί και κακοί μάνατζερ και ότι όλοι μας λίγο ή πολύ γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε με αυτούς, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε και χωρίς αυτούς. Το να ερευνάται διαρκώς εάν οι μάνατζερ συμπεριφέρνονται σύννομα είναι αδύνατο. Ίσως θα ήταν καλύτερο να συνηθίσουμε στην ιδέα που υποστηρίζεται από κάποιους ότι βασικός τους ρόλος είναι να βλέπουν στο μέλλον και να μπορούν να εντοπίσουν τους μεγάλους παίκτες…
Πηγή:stoixhma.betfair.gr
Σχόλια
