Ο 17χρονος Κάστανος της Γιουβέντους: «Ακόμα και φιλικό με αυτούς τους ποδοσφαιριστές είναι ΟΝΕΙΡΟ»

Γράφει ο Αντρέας Χριστοδούλου*

Μάρτιος 2015. Η εθνική Κύπρου αγωνίζεται στο Βέλγιο με την αντίστοιχη εθνική ομάδα. Η Κύπρος βρίσκεται πίσω στο σκορ με 5-0 και ο αγώνας είναι στο 84′. Οι κάμερες είναι στραμμένες στο κέντρο του γηπέδου και στην αλλαγή που πραγματοποιεί ο τεχνικός της Εθνικής Κύπρου, Πάμπος Χριστοδούλου.

Γρήγορης Κάστανος μέσα, Κωνσταντίνος Μακρίδης έξω. Για πάρα πολλούς ένας άγνωστος, ήταν έτοιμος να περάσει στο γήπεδο ως ποδοσφαιριστής της εθνικής. Για τους πολύ ψαγμένους ή για μας τους οπαδούς της Σενιορα Βεγια, της Μεγάλης Κυρίας του Ιταλικού πρωταθλήματος της Γιουβέντους, ήταν ο 17χρονος παιχταράς που αγωνίζεται με τα χρώματα της Γιουβέντους στην Πριμαβέρα (της ομάδας Νέων των Τορινέζων).

Ένας ποδοσφαιριστής που ήρθε για να μείνει. Με το απαλό άγγιγμα της μπάλας, τις καταπληκτικές τοποθετήσεις και εξαιρετικό σουτ ο Γρηγόρης Κάστανος από την Σωτήρα της επαρχίας Αμμοχώστου είναι ο Κύπριος αθλητής, που προπονείται με τα πιο μεγάλα ονόματα, σε όχι απλά υψηλό επίπεδο αλλά στο πιο υψηλό. ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑΘΛΗΤΡΙΑ ΕΥΡΩΠΗΣ, την Γιουβεντους.

Μας συνδέουν κοινοί γνωστοί. Τον παρακολουθώ από την πρώτη του προπόνηση ως ποδοσφαιριστής της αγαπημένης μου ομάδας. Για μένα η συνομιλία με τον Γρηγόρη Κάστανο ήταν κάτι παραπάνω από μια συνέντευξη. Ήταν ένας τρόπος να μιλήσω και να μάθω στιγμές από τα ενδότερα της «Γιουβε». Ήταν ο τρόπος για να συζητήσω μαζί του και να του ευχηθώ τα καλυτέρα και σύντομα στο πιο υψηλό επίπεδο. Αυτό της Σεριε Α.

Η συζήτηση ξεκίνησε φυσικά γύρω από την ομάδα και την προσαρμογή του, εδώ και ενάμιση χρόνο. Απορία μου, ήταν ποια τα συναισθήματα του να βρίσκεσαι στο ροστερ μιας ομάδας της δυναμικότητας και της αίγλης της Γιουβέντους; «Εδώ και ένα μισή χρόνο μεταβιβάστηκα εδώ που τα πράγματα είναι σαν να ζεις κάποιο όνειρο. Τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα και μέρα την μέρα δουλεύω πιο σκληρά για να προσπαθήσω κάποια στιγμή να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα το οποίο είναι να παίξω στην πρώτη ομάδα.» μας ανάφερε γεμάτος χαρά και υπερηφάνεια.

Ο Γρηγόρης αγωνίζεται με την Γιουβέντους Πριμαβερα σε ένα πρωτάθλημα που είναι ο προθάλαμος της Σέριε Α. Πόσο δύσκολο είναι το συγκεκριμένο πρωτάθλημα; Είναι σκληρό σαν την μεγάλη κατηγορία «Το πρωτάθλημα Πριμαβερα στην Ιταλία, ναι, είναι πολύ δύσκολο πρωτάθλημα. Καμία απολύτως σχέση με αυτό που έπαιζα στην Κύπρο. Όλα είναι διαφορετικά. Οι ομάδες της Πριμαβερα προσπαθούν να παίξουν με την μπάλα κάτω όπως επίσης και οι ομάδες της Σεριε Α και είναι πολύ δυνατό πρωτάθλημα σε θέμα δύναμης, αγωνιστικότητας και αντοχής. Ο καλύτερος κερδίζει.» συμπλήρωσε.

Πώς είναι να προπονείσαι υπό τις οδηγίες του Αντόνιο Κοντε και στην συνέχεια του Μασιμιαλιάνο Αλέγκρι; «Με τον Αντόνιο Κοντε δεν είχα την ευκαιρία να προπονηθώ. Με τον Μασσιμιλιανο Αλέγκρι προπονήθηκα και έπαιξα και ένα φιλικό παιχνίδι. Κάθε φορά που με φωνάζουν για να πάω στην πρώτη ομάδα είμαι πολύ συγκεντρωμένος και προσπαθώ να αρπάξω τις ευκαιρίες που μου δίνονται», κατέληξε γεμάτος αισιοδοξία για το μέλλον.

Πέρσι αγωνίστηκες και σε κάποια φιλικά με την Γιουβέντους και εννοώ την πρώτη ομάδα. Σε ένα από αυτά θυμάμαι το όνομα σου να φιγουράρει στην επίθεση μαζί και δίπλα με τον Κάρλος Τέβεζ, ενώ στην ενδεκάδα επίσης υπήρχαν και άλλα τεράστια ποδοσφαιρικά ονόματα. Ποδοσφαιριστές που για εμάς εδώ στην Κύπρο αποτελεί όνειρο να τους δούμε ακόμα και να αγωνίζονται. Φαντάζομαι η χαρά σου ήταν μεγάλη. Πως ήταν τα συναισθήματα σου και πως ο ίδιος το είδες; «Πολύ σωστά τον περασμένο χρόνο έκανα ένα φιλικό με την πρώτη ομάδα , εγώ και κάποια άλλα παιδιά της Πριμαβέρα. Όταν μου είπαν ότι θα πήγαινα για φιλικό δεν ένιωσα άγχος μα ικανοποίηση και περήφανος για τον εαυτό μου επειδή ακόμα και για φιλικό με αυτούς τους ποδοσφαιριστές είναι ΟΝΕΙΡΟ. Άρπαξα την ευκαιρία και με το που μπήκα στον αγώνα με την βοήθεια του Θεού έβαλα και γκολ που με έκανε πολύ χαρούμενο και εμένα και τους δικούς μου ανθρώπους που πιστεύουν σε μένα», μας είπε και νιώσαμε την τεράστια χαρά του.

Φυσικά και δεν μπορούσα να μην τον ρωτήσω πως προέκυψε η μετακίνηση του στην Γιουβέντους; «Η μετακίνηση μου στην Ιταλία και στην Γιουβέντους προέκυψε μετά από ένα φιλικό στην Γερμανία με την Εθνική ομάδα, που έκανα πολύ καλό παιχνίδι. Και πάνω από όλα με την βοήθεια των μάνατζερ μου Κώστα Ηλία και Τάσο Κυρμίτση, που προσπάθησαν και πίστεψαν στις δυνατότητες μου.»

Το Τορίνο είναι μια εργατούπολη αλλά πανέμορφη πόλη, γεμάτη μνημεία κοντά στις Άλπεις. Επόμενη μου ερώτηση ήταν πως είναι η ζωή στο Τορίνο; Αν περνά καλά και αν του λείπει η Κύπρος. «Η ζωή στο Τορίνο είναι πολύ καλή. Φυσικά μου λείπει η Κύπρος, αλλά και λόγω Εθνικής πηγαινοέρχομαι. Τα έχουμε όλα εδώ, από θέμα φαγητού, εξόδους και μετακίνησης. Το μόνο κακό είναι ο καιρός, που δεν τον έχω συνηθίσει και πολύ, καθώς βρέχει πολύ συχνά, ενώ τον Χειμώνα χιονίζει και κάνει πολύ κρύο.»

Μέσα στα τόσα που είπαμε δεν μπορούσα να μην αναφερθώ και να ρωτήσω για την κλήση του στην Εθνική και κατά πόσο πίστευε σε μια κλήση σε τόσο μικρή ηλικία. Η απάντηση ξεκάθαρη και άμεση. «Σε μια κλήση στην εθνική σε ηλικία 17 χρόνων δεν πίστευα ποτέ μου. Αλλά με κάλεσαν και όπως είπα πιο πάνω προσπάθησα και άρπαξα την ευκαιρία για την επόμενη κλήση και το πέτυχα».

Συνεχίζοντας μας ανάφερε τα συναισθήματα του να αγωνίζεσαι με το εθνόσημο στο στήθος. «Η αίσθηση να αγωνίζομαι με το σήμα της χώρας μου στην καρδιά μου είναι απερίγραπτη. Νιώθω περήφανος για την χώρα μου και παράλληλα ευτυχισμένος που κάνω αυτό που μου αρέσει με ένα εθνόσημο στην καρδιά, που είναι πολύ σημαντικό. Ελπίζω ο Θεός να με αξιώσει να φτάσω σε περισσότερες επιτυχίες με την Εθνική της χώρας μας.!»

Σχόλια