Οι έρευνες ξεκίνησαν από ένα περίεργο αυτοκινητιστικό ατύχημα σε έναν δρόμο της Βόρειας Ιταλίας. Ο οδηγός αποκοιμήθηκε στο τιμόνι, και τράκαρε. Τίποτα το σπουδαίο δηλαδή. Εκτός από το γεγονός ότι ο οδηγός ήταν ποδοσφαιριστής μιας τοπικής ομάδας, που δεν μπορούσε να κρατηθεί ξύπνιος.
Όταν έγιναν οι εξετάσεις, η αστυνομία ανακάλυψε ότι κάποιοι τον είχαν ναρκώσει, μαζί με μερικούς συμπαίκτες του, για να μην παίξουν, και έτσι να κερδηθούν στοιχήματα.
Όσοι δεν παρακολουθούν το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, σίγουρα εκπλήσσονται. Όμως η περίπτωση αυτή είναι μια από πολλές παρόμοιες που συγκλονίζουν απ άκρη σε άκρη την Ευρώπη, όπου κυριαρχεί η ποδοσφαιρική διαφθορά.
Από την Κων/πολη ως την Αθήνα, και από το Βερολίνο ως το Ελσίνκι, οι αρχές συνεχώς συλλαμβάνουν ποδοσφαιριστές και παράγοντες, με την κατηγορία του στησίματος αγώνων, σε όλα τα επίπεδα, από τα νεανικά πρωταθλήματα ως αυτά των εθνικών ομάδων.
Το ποδόσφαιρο βρίσκεται σε τέτοια κρίση, που ακόμη και ο Ιταλός πρωθυπουργός πρότεινε την διακοπή των επαγγελματικών πρωταθλημάτων της χώρας του για τρία χρόνια, μέχρι να καθαρίσει η ατμόσφαιρα. Και μάλλον έχει δίκιο.
Η ποδοσφαιρική διαφθορά είναι τόσο γενικευμένη, που σκεπάζει το άθλημα. Και παράλληλα έχει μεγάλη σχέση με την οικονομική κρίση που σκεπάζει την Ευρώπη.
Πάνω από τις μισές επαγγελματικές ομάδες της Ιταλίας είναι σήμερα υπό έρευνα για διαφθορά. Ξέχωρα από τους ποδοσφαιριστές. Και αν είναι τόσο μεγάλος ο αριθμός των εμπλεκομένων στα σκάνδαλα, τότε δεν μιλάμε για κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά για ένα ολόκληρο άτυπο σύστημα διοίκησης.
Η ομοσπονδία των ενώσεων των συνδικάτων των Ευρωπαίων ποδοσφαιριστών ανακοίνωσε πρόσφατα μια δημοσκόπηση περισσοτέρων από 3.000 μελών της. Τα ευρήματα δείχνουν ότι πάνω από το 10% των ποδοσφαιριστών αυτών είχαν μια άμεση εμπλοκή με στήσιμο αγώνων.
Ένα 23% ήξερε για στήσιμο παιχνιδιών στα πρωταθλήματα που συμμετείχαν. Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα τελικά νούμερα είναι μικρότερα του πραγματικού ποσοστού των σκανδάλων που γίνονται, αφού πολλές ομάδες (ύποπτες για διαφθορά) δεν επέτρεψαν στους παίκτες τους να συμμετάσχουν στην έρευνα.
Με τέτοια όμως ποσοστά, μιλάμε για επαγγελματική διαφθορά. Η ουσία των τεκταινομένων είναι πως παίκτες και παράγοντες σε ολόκληρη την Ευρώπη, επιλέγουν ποια παιχνίδια θα χαθούν, ανάλογα με τους ισολογισμούς τους και τα προσωπικά τους σχέδια πλουτισμού. Θα προγραμματίσουν να νικήσουν 20 παιχνίδια, και να χάσουν 10. Και επειδή είναι σίγουροι για αυτά που αποφασίζουν να χάσουν, τους συμφέρει να στοιχηματίσουν εναντίον των εαυτών τους και των ομάδων τους, με σκοπό να βγάλουν τεράστια κέρδη, παρά να προσπαθούν να κερδίζουν όλα τα ματς, αφού ακόμη και τότε τα χρήματα θα ήταν πολύ λιγότερα απ αυτά που κερδίζουν στοιχηματίζοντας στις ήττες τους.
Όλα αυτά μοιάζουν πολύ με τα γεγονότα που οδήγησαν στην κρίση του ευρώ.
Η οικονομική κατάρρευση δεν ήταν μια αναπόφευκτη κατάληξη, ούτε μια δημοσιονομική ανωμαλία, αλλά ένα κύμα τραπεζικών αποτυχιών, που οφείλονταν στον τζόγο, στην διαφθορά και στην εκούσια κρατική αβλεψία.
Ξεχάστε τις σαχλαμάρες που μας πουλάνε οι οικονομικοί συντάκτες, ότι δηλαδή η κρίση οφείλεται στην φοροδιαφυγή κάποιων Ευρωπαίων εργαζομένων. Αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα ήταν ότι κάποιοι τραπεζίτες τζογάρισαν τα λεφτά των καταθετών τους και έχασαν.
Κάποιοι Γερμανοί επιχειρηματίες πλήρωσαν εκατομμύρια σε μίζες σε κάποιους σκοτεινούς Έλληνες πολιτικούς, με αντάλλαγμα φουσκωμένα συμβόλαια δημοσίων έργων, που έριξαν την χώρα στα χρέη.
Παράλληλα, τα επίσημα ελληνικά, ιταλικά και ισπανικά οικονομικά στοιχεία παραποιήθηκαν επίτηδες από τις κρατικές αρχές, που υποτίθεται θα έπρεπε να τα επιβλέπουν.
Η οικονομική κρίση και η κρίση του ποδοσφαίρου της Ευρώπης, οφείλονται σε αυτήν την αχαλίνωτη διαφθορά, που κανένας δεν έλεγξε, ακόμη και όταν οι κορυφαίες αρχές της ΕΕ ήταν πλήρως ενήμερες. Οι αρμόδιοι έκαναν τα στραβά μάτια, προτιμώντας να πίνουν τον ακριβό τους καφέ στις Βρυξέλλες και να μιλάνε για ανώδυνα ζητήματα.
Κανένας γραφειοκράτης της ΕΕ δεν αποπειράθηκε να προχωρήσει σε ελέγχους, ή να ερευνήσει τους διαφθαρμένους παράγοντες. Έτσι, η διαφθορά και η ανοχή, προκάλεσαν σοκ στα χρηματιστήρια όλου του κόσμου. Και όμως, κανένας αξιωματούχος είτε κυβερνητικός, είτε της ΕΕ, δεν απολύθηκε, ούτε κατηγορήθηκε για την δημιουργία αυτής της οικονομικής κρίσης που προκαλεί δυστυχία σε ολόκληρο πλέον τον πλανήτη.
Η Ευρώπη χρειάζεται οπωσδήποτε έναν διεθνή θεσμό με δόντια. Ο κόσμος μας είναι παγκοσμιοποιημένος. Οι Γερμανοί επιτήδειοι ζητούν από τους Κροάτες φίλους τους να διαφθείρουν κάποιους Ελβετούς ποδοσφαιριστές, τζογάροντας μέσα από ολλανδικά γραφεία στοιχημάτων, που σε συνεργασία με Κινέζους ξεπλένουν τα χρήματά τους στην Ινδονησία.
Ή αλλιώς, έχουμε πολιτικούς στην Αθήνα, που δέχονται μίζες από Γερμανούς στο Μόναχο, οι οποίοι κρύβουν τα χρήματα σε ελβετικές τράπεζες, ή σε τράπεζες της Καραϊβικής.
Μιλάμε για εγκλήματα που γίνονται σε πολλές χώρες και ηπείρους ταυτόχρονα.
Οι εθνικές αρχές δεν έχουν ούτε τους πόρους, αλλά ούτε και την αρμοδιότητα να διερευνήσουν τέτοιου είδους διεθνείς παραβάτες, που περνάνε τα σύνορα με τόση ευκολία.
Και μέχρι η Ευρώπη να αποκτήσει το κουράγιο να συστήσει νέα όργανα και νέους θεσμούς, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε καταρρεύσεις τραπεζών και να ακούμε περίεργες ιστορίες για «κοιμισμένους» ποδοσφαιριστές.
Σχόλια
