του Τάκη Κεφάλα
Η έλλειψη ελεύθερων χώρων για παιγνίδι, για ποδόσφαιρο, δημιούργησε τα γηπεδάκια 5χ5 και τις πληρωτέες ακαδημίες ποδοσφαίρου. Όλοι λοιπόν κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα. Έχουμε δεν έχουμε υποδομές λειτουργούμε για να κονομάμε. Πηγαίνουμε όλοι τα παιδάκια μας, τα παρκάρουμε στην ακαδημία, πολλές φορές δεν βλέπουμε καν την προπόνηση και προτιμάμε να μιλάμε σε κοντινό καφενείο για τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ, τελευταία δε για την οικονομία και πως θα σωθεί η Ελλάδα τώρα στα στερνά.
Αντί να πάμε να δούμε : για τι πληρώνουμε; τι προϊόν αγοράζουμε; μαθαίνει κάτι το παιδί μας; ευχαριστιέται την προπόνηση στην οποία συμμετέχει; πως συμπεριφέρεται ο προπονητής; υπάρχει γιατρός στο γήπεδο; εμφανίζεται η ομάδα μας στους αγώνες, όπως πρέπει (στολή, φόρμα, φαρμακείο, μπουκαλάκια με νερό);
Με την παραπάνω συμπεριφορά μας δίνουμε το δικαίωμα στον σύλλογο που ανήκουμε να συντηρείται μια χαρά και εν πλήρη ασυλία.
Όπου συντηρείται βάλτε τα παρακάτω:
1. Κάποιος παριστάνει στη ντόπια κοινωνία τον Πρόεδρο του Α.Σ ΤΑΔΕ και προσπαθεί να εκμαιεύσει την λαϊκή αποδοχή για ιδία οφέλη, τις περισσότερες φορές (πελατεία στο μαγαζί του, υποψηφιότητα στις εκλογές, εξασφάλιση χρημάτων –εκπτώσεων – δωρεών κ,α.).
2. Διατήρηση ομάδας σε κάποια κατηγορία με παίκτες αμειβόμενους, πολλές φορές ηγεμονικά για τα “κυβικά” και την προσφορά τους.
3. Μέλη του Δ.Σ που προσπαθούν να εξασφαλίσουν με κάποιο τρόπο τον καφέ τους, κερασμένο βέβαια.
4. Ποδοσφαιρική βιτρίνα, διότι το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έχει δύναμη, ψηφίζει, θέλγει, κατευθύνει, διαφημίζει, πουλάει και ξεπλένει.
Γι’ αυτό λοιπόν αφυπνιστείτε και απαιτείστε τα χρήματα – συνδρομές σας, να γυρίζουν στα παιδιά σας. Είναι ευκαιρία όλοι εμείς που ενδιαφερόμαστε για τους νέους MESSI, να σκύψουμε και να δείξουμε ενδιαφέρον, να κόψουμε τους δρόμους της ασυλίας, να απαιτήσουμε την ύπαρξη γιατρού στις προπονήσεις, να ζητάμε ενημέρωση για την αξιοποίηση – εκμετάλλευση των συνδρομών μας, να επιμένουμε για την προώθηση στις ομάδες των νεαρών γηγενών παικτών που συντηρούν χρόνια τις ακαδημίες και αγαπούν το σύλλογό τους.
Ας κάνουμε το ποδόσφαιρό μας ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ με την πραγματική έννοια της λέξης.
Τι ρόλο παίζει άραγε ένας σύλλογος, που είναι συνέχεια με το χέρι απλωμένο, σαν ζητιάνος, να είναι στην Α΄ κατηγορία με παίκτες πληρωμένους από άλλες γειτονιές, αντί στην Γ΄ με τους παίκτες της γειτονιάς σου; (όπου γειτονιά βάλε πόλη ή νομό).
Σχόλια
