Την «καταστροφική» περιπέτεια της ποδοσφαιρικής του ζωής ως τώρα, μας διηγείται ο ποδοσφαιριστής Γιώργος Κοσκινάς.
Με επιστολή που απέστειλε στο football-academies.gr ο 24χρονος αναλύει εμπεριστατωμένα, τα συμβάντα που του έτυχαν σε αυτή την πορεία, θέλοντας να συμβάλλει με τον τρόπο του, ώστε να αλλάξει η κατάσταση στο χώρο του ποδοσφαίρου στη χώρα μας.
Φυσικά ο Γιώργος δεν είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που έπεσε στα πλοκάμια κακών μάνατζερ και κακών παραγόντων, αλλά είναι ένας απ’ αυτούς, που με περίσσιο θάρρος βγαίνει και τα περιγράφει, μήπως κάποιοι …ιθύνοντες του …χώρου, αλλάξουν στάση και πορεία.
Διαβάστε την επιστολή:
Ονοματεπώνυμο: Γιώργος Κοσκινάς, Ηλικία: 24, Θέση: Κεντρικός Μέσος, Καταγωγή: Κέρκυρα.
«Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο από την ηλικία των 4 ετών, στην ακαδημία ποδοσφαίρου Φοίνικες Κέρκυρας για 2-3 μήνες, ως ο μικρότερος στις ακαδημίες, αλλά σύντομα σταμάτησα και ξαναξεκίνησα από τα 6. Τότε βρέθηκα στις ακαδημίες του Ολύμπου Κέρκυρας, όπου έκατσα για τα επόμενα 5 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια, συμμετείχα σε όλα τα κλιμάκια των μικτών ομάδων Κέρκυρας.
Μέσα από τις καλές μου αγωνιστικές παρουσίες ήρθε και η κλίση στην Εθνική Παίδων. Στη συνέχεια μετακόμισα στην ακαδημία της ΑΕ Καναλίων Κέρκυρας. Στη συγκεκριμένη ομάδα γνώρισα ανθρώπους και προπονητές που μου έδειξαν από πολύ νωρίς την αγάπη, την θέληση και την όρεξη για σκληρή δουλειά στον χώρο του αθλήματος. Στα 14 μου έπαιξα βασικός στην ανδρική ομάδα και κατέγραψα 28 συμμετοχές σε 30 αγωνιστικές ως βασικός.
Η καλή αυτή παρουσία μου, μου έδωσε το εισιτήριο να πάρω μεταγραφή στην Κ17 της ΠΑΕ Κέρκυρας, με πολύ καλή παρουσία σε όλο το πρωτάθλημα. Με το τέλος του πρωταθλήματος αυτού, μετακόμισα στην Αθήνα για λογαριασμό της ΠΑΕ Καλλιθέας, στις ομάδες της Κ17 και Κ20. Μέσα σε αυτά τα δυο χρόνια ανέβηκα και στην πρώτη ομάδα για φιλικούς αγώνες, με προπονητή τον κο Γκόγκιτς.
Στη συνέχεια επέστρεψα στο νησί, για λογαριασμό αυτή τη φορά της Κ20 της ΠΑΕ ΑΟ Κασσιώπη/Κέρκυρα. Το αμέσως επόμενο καλοκαίρι επιλέχθηκα από το τεχνικό επιτελείο της ομάδας με προπονητή τον κο Γρηγορίου, ως πρώτη επιλογή από την Κ20 για την πρώτη ομάδα, για να ακολουθήσω το βασικό στάδιο της προετοιμασίας. Στα μέσα της σαιζόν αυτής, και συγκεκριμένα τον Ιανουάριο, δόθηκα από την ΠΑΕ ΑΟΚΚ, δανεικός στην ομάδα του ΑΟ Λουτρακίου, στην Γ’ Εθνική.
Όλα αυτά που σας διηγούμαι είναι η παρουσία μου στο χώρο του ποδοσφαίρου σε διάφορες ομάδες. Από εδώ και στο εξής θα σας περιγράψω και την άσχημη πλευρά που έχω ζήσει, βρισκόμενος στην Κέρκυρα, στην Αθήνα, στο Λουτράκι και στην Κύπρο.
Α) Ενώ συμμετείχα στην προετοιμασία, με πολύ καλή παρουσία και επιτυχία, και αυτά τα έλεγαν οι προπονητές, γυρνώντας πίσω στο νησί, υπέγραψαν παιδιά επαγγελματικό συμβόλαιο που δεν συμμετείχαν καν στην προετοιμασία.
Β) Παράγοντας της Κέρκυρας, τα Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς, που η ομάδα ήθελε να με δώσει δανεικό στο Λουτράκι, ενώ θα κατέβαινα στην Αθήνα για να ολοκληρώσω τον δανεισμό, μία μέρα πριν ολοκληρωθούν οι μεταγραφές, με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει: «αλλάξαμε γνώμη, δεν θα πας στο Λουτράκι, θα πας εκεί που σου λέμε εμείς, στον Αστέρα Πετριτή Κέρκυρας (τότε Γ’ εθνική), ΓΙΑΤΙ το λέμε ΕΜΕΙΣ, αλλιώς αν δεν το κάνεις είμαι πάνω από το δελτίο σου στα γραφεία και σου κόβουμε το ποδόσφαιρο». Εν τέλει μετά από πολύωρο ταξίδι, με προσωπικά έξοδα και υπερβολικό στρες, ο μάνατζερ κανόνισε και υπήρξε αίσιο τέλος. Τελειώνοντας εκείνη η περιπετειώδη χρονιά, μετά από αθέτηση συμφωνίας και του μάνατζερ και της ΠΑΕ, βρέθηκα ελεύθερος, χωρίς ομάδα. Η μόνη επιλογή ήταν να επιστρέψω στο νησί και να επιλέξω την πορεία μου. Μία ημέρα με βρίσκει ένας Λαρισαίος προπονητής, ο οποίος διαμένει στο νησί της Κέρκυρας και μου κάνει πρόταση να με πάρει σε ομάδα Α1 κατηγορίας, με τη δέσμευση ότι θα με στείλει ο ίδιος ως παλιός ποδοσφαιριστής σε ομάδα Β’ ή Γ’ Εθνικής της χώρας μας. Ξεκινώντας προετοιμασία με τον προπονητή αυτόν και την ομάδα του και για την ακρίβεια 20 μέρες, η ομάδα έπαιξε ένα φιλικό και χάσαμε 4-1. Στο φιλικό αυτό μεταβήκαμε με το δικό του αυτοκίνητο, όπως είχαμε κανονίσει. Τελειώνοντας το παιχνίδι και μετά την ήττα, νευρίασε και με άφησε στη βόρεια Κέρκυρα χωρίς να έχω μέσο να επιστρέψω στο σπίτι μου, που βρίσκεται στην κεντρική. Μετά από αυτήν την πράξη αποφάσισα να φύγω και να ζητήσω το δελτίο μου. Δεν μου το έδιναν, αλλά μου ζήτησαν το ποσό των 2000 ευρώ αν έφευγα εκτός νησιού, ή των 1500 εντός νησιού, χωρίς να έχω πάρει μισό ευρώ από εκείνους.
Γ) Η ομάδα που βρέθηκε και πλήρωσε αυτό το ποσό, ήταν μία άλλη από το νησί και τελειώνοντας την χρονιά από αυτήν την ομάδα, κατέβηκα στην Κύπρο μη έχοντας το δελτίο μου από αυτή την ομάδα και να κυνηγήσω μία μεταγραφή σε επαγγελματική ομάδα της Μεγαλόνησου. Εκεί βρέθηκα με πρόσκληση από Κύπριο Μάνατζερ και έναν προπονητή και παλιό ποδοσφαιριστή, τον Κ.Μ. Εκείνος μου πρότεινε μέσω μάνατζερ επαγγελματικό συμβόλαιο στην ομάδα του Χαλκάνωρα Ιδαλίου. Μόλις συμφωνήσαμε, προφορικά, ο μάνατζερ κος Σ.Σ., μου ζήτησε να επιστρέψω στην Κέρκυρα για να πάρω το δελτίο μου. Η ομάδα όμως επειδή είχε πληρώσει για αυτό, μου ζήτησε να πληρώσω το ποσό των 1500 ευρώ, εκβιαστικά, για να το πάρω. Μίλησα με τον πρόεδρο αυτής της ομάδας, και του εξήγησα ότι μου παρουσιάζεται μια πολύ καλή ευκαιρία στην Κόπρο και να μην μου κόψει τον δρόμο. Εκείνος ήταν ανένδοτος και μου είπε «τα λεφτά τα θέλουμε όλα μαζί, για να πάρεις το δελτίο σου».
Δ) Υπήρξε ο μάνατζερ Αν.Π., που ήθελε 1000 ευρώ για να με αναλάβει και 6000 για να με πάει σε ομάδα.
Ε) Συνεχίζοντας να παίζω αναγκαστικά στο τοπικό, «εγκλωβισμένος», προσπάθησα να βγάλω ένα πλάνο προπόνησης, το οποίο θα με κρατάει σε καλή κατάσταση, διότι το να είσαι σε ομάδα τοπικού, δεν είναι και το ιδανικό για παραπάνω βλέψεις. Συναντάω μάνατζερ από την Αθήνα, τον Β.Π. και τον Β.Μ., οι οποίοι μου πρότειναν ομάδα για την Κύπρο και πέρσι το καλοκαίρι πήγαμε εκεί. Φτάνω Κυριακή με τον κο Β.Π., και αυτός την Τρίτη επιστρέφει μόνος του στην Αθήνα, χωρίς να με έχει κλείσει σε ομάδα. Εγώ παρέμεινα εκεί ψάχνοντας μόνος μου ομάδα. Εγώ γνώριζα για μία συγκεκριμένη ομάδα που θα κλείσουμε, και όταν πήγα εκεί βρέθηκα σε άλλες. Το συμβόλαιο που θα υπέγραφα είχε άλλες απολαβές από τις συμφωνημένες και άλλους όρους και το κερασάκι στην τούρτα ήταν όταν τους ζήτησα να μου επιστρέψουν το συμβόλαιο συνεργασίας, μου έλεγαν διάφορα ψέματα πως δεν ισχύει κανένα συμβόλαιο από αυτά που είχαμε πει. Όταν αποφάσισα να τους πω ότι δεν θέλω συνεργασία και επιστρέφω στην Αθήνα, με αποκάλεσαν «τουρίστα» και πως δεν κυνηγάω τα όνειρα μου.
Κλείνοντας, από πολύ μικρός έως και σήμερα, το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου ολόκληρη, και θα ήθελα με αυτή την εξιστόρηση, να δοθεί ένα κίνητρο να αλλάξει η κατάσταση στο χώρο του αθλητισμού, ελπίζοντας οι επόμενες γενιές να έχουν καλύτερες ευκαιρίες και κυρίως ανθρώπους, οι οποίοι θα τις δίνουν σε αυτούς που πραγματικά τις αξίζουν.
Μέσα σε αυτόν τον χώρο, αφήνουμε τελικά το «κάτι» και καταπιανόμαστε με το «τίποτα».
Με εκτίμηση, Γιώργος Κοσκινάς».
Σχόλια
