Γράφει ο Αριστοτέλης Δεληγιάννης
Αναρωτηθείτε που μπορείτε να βρείτε τον παίκτη ή τους παίκτες που μπορούν να σταθούν στην ομάδα σας. Εξαρτάται πάντοτε από την ιδιοσυγκρασία του συνόλου, που προέρχεται από ένα ιστορικό σωματείο. Ποια είναι η ταυτότητα του σωματείου, που παρουσιάζεται μέσα από την αγωνιστική δραστηριότητα και τα στοιχεία που βγαίνουν στο γήπεδο;
Σκάουτερ ή μάνατζερ; Η απάντηση κρύβεται στην καρδιά του παιχνιδιού.
Ο μάνατζερ μπορεί να εντυπωσιάσει με μία επιλογή ποδοσφαιριστή, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του τη συμφωνία και το κέρδος. Είναι η σύγχρονη αντιμετώπιση της ελεύθερης αγοράς και διακίνησης παικτών ανά τον κόσμο. Η τυχαία όμως επιλογή ή θα βγει ή θα μείνει στον πάγκο, έχοντας λάβει τη μοναδική δημοσιότητα από το ύψος του ποσού που αναγράφεται στο συμβόλαιο.
Το μοντέρνο ποδόσφαιρο, όπως ονομάζεται στις μέρες μας, έχει κάνει πολλούς να το μισήσουν μέσα από τη διαδικασία ανακύκλωσης, δήθεν έμπειρων, με λίγο ταλέντο, με μεγάλα συμβόλαια που δεν τα αξίζουν, παικτών. Είναι ένας κύκλος που υπηρετείται από το σύστημα μάνατζερ που διοικούν σήμερα το ποδοσφαιρικό στερέωμα.
Οι ομάδες που οικοδομούν πάνω σε αυτόν τον τρόπο οργάνωσης, την ομάδα τους, δεν είχαν και δε θα έχουν ποτέ σταθερότητα, εκτός αν πρόκειται για μεγάλα κλαμπ, που μπορούν να αγοράζουν από το πάνω ράφι. Στην Ελλάδα τα πράγματα απλώς εξελίσσονται μέσα από τη συντήρηση, ομάδων που ζητούν από τους μάνατζερ, να αναλάβουν τον πρόσκαιρο σχεδιασμό τους, κοιτώντας το παρόν και όχι το μέλλον.
Ευτυχώς υπάρχουν και εκείνοι οι μεγάλοι σύλλογοι, που έχουν αναγάγει την παραγωγή παικτών σε επιστήμη. Εκείνες είναι οι ομάδες που έχουν μείνει στην ιστορία ως μεγάλες, μέσα από τον τρόπο λειτουργίας τους, προσφέροντας στο άθλημα, την κανονική αθλητική τους εξέλιξη. Χρησιμοποίησαν ως μέσο ανάπτυξης το σκάουτινγκ, έχοντας απεσταλμένους σε κάθε γωνιά του πλανήτη, οι οποίοι ψάχνουν να βρουν όχι το τέλειο, αλλά το αγνό, καθαρό ταλέντο, που μπορεί να μπει σε μία οργανωμένη ομάδα, να γίνει γρανάζι της και να προσφέρει καρδιά και πάθος, για τη φανέλα που του έδωσε την ευκαιρία.
Εδώ θα αναζητήσετε το λόγο που τα ταλέντα στην Ελλάδα χάνονται σε χρόνο μηδέν. Σκάουτερς εναντίον μάνατζερς!!! Μία μάχη που πάντα κερδίζει, αυτός που μπορεί να φέρει τον ξένο που δεν γνωρίζει κανείς και που μπορεί ο εκάστοτε παράγοντας να τον κάνει μπαλάκι του τένις. Μπορεί να το φέρει όποια στιγμή θέλει, αλλά και να τον διώξει το ίδιο εύκολα.
Τα στοιχεία αναζήτησης παικτών δεν αφορούν το ποδόσφαιρο, αλλά την τιμή και την στιγμιαία αντίδραση του κοινού ως προς την παρουσία του. Αν αρέσει και πουλάει τον κρατάμε, για κανένα εξάμηνο και μετά τον διώχνουμε. Αν δεν είναι καλός, η επιλογή μπορεί να στοιχίζει και να ζημιώνεται η ομάδα, αλλά η χάρη προς τον μεσολαβητή έχει γίνει.
Ποτέ δεν κλείνεις τις πόρτες σε μία τέτοια “φιλία”. Η φιλική σχέση ομάδων-μάνατζερ είναι τόσο καλή που μπορεί να αναδειχθεί μέσα από τις αγοραπωλησίες.
Το σκάουτινγκ από την άλλη βλέπει με το μάτι του ειδικού. Την ντρίμπλα, την ταχύτητα, την ταχυδυναμική, τα στατιστικά στοιχεία του παίκτη. Αυτά που δεν βλέπει ο μάνατζερ τα βλέπει ο σκάουτερ. Ομάδες όπως ο Άγιαξ, η Άρσεναλ, η Μπαρτσελόνα, έχουν αναπτύξει τα τελειότερα συστήματα εξεύρεσης παικτών στον κόσμο. Αποτελούν παραδείγματα ανάδειξης νέων ταλέντων, μέσα από την ομάδα τους. Το παρελθόν ή το μέλλον δεν έχει σημασία ως προς το παιχνίδι. Το μόνο που έχει να κάνει με το παιχνίδι είναι, ποιον ακριβώς τρόπο θα διαλέξεις για να παρουσιάσεις το παιχνίδι.
Θες να παρουσιάσεις ποδόσφαιρο που στηρίζεται στις βασικές του αρχές, όπως είναι η φαντασία, το ταλέντο, η σωστή τακτική με παίκτες που ξέρουν να παίξουν ή θες ένα παιχνίδι που να δείχνει πως θέλει να δώσει μία απλή ψεύτικη εκδοχή του, όπως η μονότονη κατευθυντήρια γραμμή των παραγόντων, των μάνατζερ και των συμβολαίων τους;
Η επιλογή έχει να κάνει με την ταυτότητα του συλλόγου, του κόσμου που τον ακολουθεί, της διοίκησης που ξέρει τι θέλει ακριβώς να κάνει. Ακολουθείστε απλούστερα, το πνεύμα ή τη γραφειοκρατία!!!
Αριστοτέλης Δεληγιάννης
Σχόλια
