Όταν ένας αθλητής επιβαρύνεται πολύ, μπορεί να τραυματιστεί. Όταν όμως δεν φτάνει το 100% των δυνατοτήτων του, τότε αξίζει η ομάδα να τον έχει;
Μια πολύ λεπτή γραμμή προπονητικής ισορροπίας χωρίζει αυτές τις δυο καταστάσεις και αποτελεί και ένα βασικό δίλημμα-προβληματισμό για τους προπονητές.
Πως μπορούμε να φτάσουμε τον αθλητή στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων του χωρίς να ξεπεράσουμε το όριο;
1ο: Διαγνωστικά τεστ φυσικών ικανοτήτων
Αερόβια-αναερόβια ικανότητα, τεστ ταχύτητας, agility test, κατακόρυφης και οριζόντιας αλτικότητας, τεστ δύναμης άνω και κάτω άκρων κτλ.
2ο: Σωστή αξιολόγηση των αποτελεσμάτων.
Όσα τεστ και να κάνει κάποιος αν τα αποτελέσματά τους δεν αξιολογηθούν και δεν οδηγήσουν σε ένα συγκεκριμένο τρόπο προπόνησης δεν έχουν κανένα νόημα.
Ορισμένοι τα πραγματοποιούν για το θεαθήναι. Όμως το μυστικό κρύβεται εκεί μέσα, στους αριθμούς που θα μας πουν τι πρέπει να βελτιώσουμε και με ποιον τρόπο.
3ο: Προγραμματισμός της προπόνησης σε βάθος χρόνου.
Υπάρχουν ακόμη προπονητές που πηγαίνουν στο γήπεδο χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν ή να το εφευρίσκουν εκείνη την στιγμή; Ενδεχομένως ναι σε ερασιτεχνικό επίπεδο, όπου ο αριθμός των παικτών δεν είναι σταθερός.
Όμως έτσι δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε τίποτε. Ο προγραμματισμός της προπόνησης πρέπει να γίνεται σε βάθος χρόνου ξεκινώντας μακροπρόθεσμα (πχ μακρόκυκλος 1ου γύρου), μεσοπρόθεσμα (μεσόκυκλος ανά μήνα), βραχυπρόθεσμα (μικρόκυκλος εβδομάδας) και καταλήγουμε στην προπονητική μονάδα που όπως και όλα τα υπόλοιπα πρέπει είναι καλά σχεδιασμένη με σαφή σκοπό και στόχο.
4ο: Σωστά δομημένες προπονητικές μονάδες ακολουθώντας την βασική αρχή της προοδευτικής επιβάρυνσης, με σωστή προθέρμανση, κύριο μέρος και αποθεραπεία.
Συνήθως παραλείπεται η τελευταία και δεν γίνεται σωστά η πρώτη ενώ στο κύριο μέρος θα πρέπει να ακολουθούνται ευλαβικά οι προπονητικές αρχές (πχ πότε κάνω ταχυδύναμη, αερόβια, προπόνηση δύναμης κτλ)
5ο: Σωστή διατροφή του αθλούμενου για αναπλήρωση, αποκατάσταση και γενικώς να έχει ο οργανισμός την «καύσιμη ύλη» που χρειάζεται για την άσκηση και την αναπλήρωση μετά την προπόνηση και τον αγώνα.
6ο: Έξτρα προπόνηση ατομική.
Αλίμονο αν σε μια ομάδα οι αθλητές γυμνάζονταν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Αντιλαμβάνεστε πως ο κάθε οργανισμός έχει ξεχωριστές ανάγκες, αδυναμίες και ελλείψεις τις οποίες πρέπει να δουλέψει ατομικά για να βελτιωθεί και να μπορεί να δώσει το 100% των δυνατοτήτων του ελαχιστοποιώντας τις πιθανότητες τραυματισμού.
Όλα αυτά μας εγγυώνται ότι ο αθλητής μας θα αποδώσει αυτό που περιμένουμε ή ότι δεν θα τραυματιστεί; Φυσικά και όχι, διότι ο ανθρώπινος οργανισμός είναι πάντα απρόβλεπτος.
Σίγουρα όμως θα οδηγήσουν την ομάδα μας σε περισσότερο ασφαλή προπονητικά μονοπάτια και θα μπορέσουμε να πάρουμε όσα περισσότερα μπορούμε από τον καθένα και από όλους μαζί.
Βασίλης Καλτσής
Καθηγητής Φυσικής Αγωγής Αρσακείου Γυμνασίου-Λυκείου Ιωαννίνων
Προπονητής ποδοσφαίρου και φυσικής κατάστασης
Υπεύθυνος εργομετρικού κέντρου Sports Lab
Σχόλια
