Πριν από την κρίση ήταν μία «επιχειρηματική» δραστηριότητα. Στην περίοδο της κρίσης αποτελεί ζήτημα επιβίωσης. Πριν από την κρίση ασχολούνταν μερικοί ιδιώτες. Στην περίοδο της κρίσης, στο συναγωνισμό των λεγόμενων αθλητικών Ακαδημιών μπήκαν και τα ερασιτεχνικά σωματεία, τα οποία βρήκαν μία σημαντική πηγή εσόδων, που μαζί με τις (συνεχώς μειούμενες) χορηγίες, αποτελούν τους βασικούς οικονομικούς πνεύμονες.
Δυστυχώς, όπου υπάρχει μαζικότητα και καλά έσοδα, παρεισφρέουν και οι επιτήδειοι, για να επωφεληθούν οικονομικά και όπως αλλιώς έχουν στόχο.
Χωρίς την οικονομική στήριξη από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (Ε.Π.Ο.) και κατ’ επέκταση από το κράτος, τα ερασιτεχνικά σωματεία έπρεπε να αναζητήσουν άλλες πηγές χρηματοδότησης.
Όσα δεν έχουν τον οικονομικά εύρωστο χορηγό, ή μεγαλοχορηγό όπως αποκαλείται, έχουν στραφεί στην Ακαδημία, δηλαδή στη συγκέντρωση μικρών παιδιών, στο «παιδομάζωμα» όπως το αποκάλεσε ο προπονητής, Γιώργος Παπανδρέου, των οποίων οι γονείς πληρώνουν συνδρομή στο σωματείο, για να μάθουν τα βλαστάρια τους ποδόσφαιρο. Κι επειδή ο συναγωνισμός μεταξύ των σωματείων είναι έντονος, κάνουν ότι μπορούν για να προσελκύσουν περισσότερα παιδιά.
Ελάχιστα, ωστόσο, σωματεία έχουν καλά οργανωμένες Ακαδημίες και διδάσκουν ποδόσφαιρο στα μικρά παιδιά. Η σωστή λειτουργία της Ακαδημίας εξαρτάται από τους παράγοντες και τους προπονητές. Εάν μεταξύ αυτών υπάρχουν «σκάρτοι» άνθρωποι, οι επιτήδειοι που προαναφέραμε, η κατάσταση είναι στρεβλή.
Ένας τρόπος για να προσελκύσει παιδιά στην Ακαδημία του ένα σωματείο, είναι οι αγωνιστικές επιτυχίες και η εξέλιξη που έχουν οι μικροί ποδοσφαιριστές. Πολύ λίγοι, παράγοντες, προπονητές, ακόμα και γονείς, ενδιαφέρονται αν τα παιδιά μαθαίνουν σωστά το ποδόσφαιρο και πολύ περισσότερο, αν γίνονται καλοί χαρακτήρες.
Επειδή το σύστημα αυτό εξυπηρετεί, όπως φαίνεται, αρκετό κόσμο, έχει επικρατήσει στο χώρο μία “omerta”. Όποιος «σπάσει» αυτή την “omerta”, αμέσως «αποβάλλεται» από το «αμαρτωλό σύστημα» και «στιγματίζεται».
Το σίγουρο είναι, ότι η εξυγίανση στο χώρο των αθλητικών Ακαδημιών, δεν μπορεί να γίνει από αυτούς που υπηρετούν το «αμαρτωλό σύστημα». Αυτό που χρειάζεται, κατά την άποψη μας, είναι εξυγίανση μέσα στα σωματεία, δηλαδή να απομακρυνθούν οι τυχοδιώκτες και να ασχοληθούν αγνοί άνθρωποι, που αγαπούν τα παιδιά, τα σωματεία και το ποδόσφαιρο.
Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα, π.χ., να συσταθούν σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων των αθλητών των Ακαδημιών, που θα ασκούν έλεγχο στους παράγοντες και στους προπονητές των σωματείων, χωρίς όμως να προσπαθούν να επιβάλλουν τους δικούς τους στόχους.
Από k-tipos.gr- Κωνσταντίνος Κοϊβέρογλου
Σχόλια
