Δεν είχε παίξει ποτέ του οργανωμένο ποδόσφαιρο. Έζησε μία Οδύσσεια ενός μήνα για να φτάσει ως πρόσφυγας από την Γκάμπια ως στην Γερμανία. Η ιστορία του 17χρονου Μπέικρι Τζάτα, που υπέγραψε ως ουρανοκατέβατο θαύμα στο Αμβούργο δεν μοιάζει με καμία άλλη!
Δεν είναι το μέρος που θα ήθελες να ζεις. Οι περίεργες «εξαφανίσεις» των αντιφρονούντων, οι φυλακίσεις, τα βασανιστήρια δεν είναι η εξαίρεση, μα ο καθημερινός κανόνας. Κάποιος θα μιλούσε για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μα σε αυτή την χώρα δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα, μα μόνο το αδυσώπητο και αυταρχικό στρατιωτικό καθεστώς, που από το 1994 έχει επιβληθεί στην χώρα.
Το 1/3 του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο φτώχειας του 1,25 δολαρίου ημερησίως, η ελευθερία του τύπου είναι άγνωστη έννοια και η πρόσβαση στο έδαφος της είναι εξαιρετικά πολύπλοκη υπόθεση, ακόμα και σε ανθρώπους των Ηνωμένων Εθνών. Υπάρχουν δύο δρόμοι αν ζεις στην Γκάμπια. Αυτός της υποταγής κι αυτός της (αυτο)εξορίας.
Το ταξίδι των 6.000 χιλιομέτρων προς την Γη της Επαγγελίας έπρεπε να σχεδιαστεί με κάθε λεπτομέρεια, μα υπήρχε άλλο ένα κακό. Εκεί, απαγορεύεται η πρόσβαση σε οποιαδήποτε… λεπτομέρεια. Τα πάντα έγιναν στα τυφλά με μερικά δολάρια στην τσέπη και βάρκα την ελπίδα.
Η Γκάμπια είναι μία λωρίδα σαν φερμουάρ στο «σώμα» της Σενεγάλης στην Βορειο-Δυτική Αφρική, μα για να μυρίσεις τα νερά της Μεσογείου πρέπει να διασχίσεις πεζός αμέτρητα χιλιόμετρα στην… ανθρωποφάγο Δυτική Σαχάρα.
Μόνο το κορμί ενός 17χρονου με μεγάλη καρδιά, όπως αυτό του Μπέικρι Τζάτα θα μπορούσε να αντέξει μία τέτοια ταλαιπωρία. Το είχε πάρει απόφαση να γεμίσει τα πνευμόνια του με λίγο αέρα ελευθερίας και τίποτα δεν θα μπορούσε να μπει εμπόδιο στην απόφαση του να αφήσει μια για πάντα πίσω του.
Το ταξίδι κράτησε ακριβώς ένα μήνα! Με ένα σαπιοκάραβο πέρασε απέναντι στην Ισπανία κι από εκεί μέσα από μία δαιδαλώδη διαδρομή σε όλη την Ευρώπη, η μοίρα του τον ξέβρασε στο Ρότενμπουργκ της Κάτω Σαξονίας. Εκεί, τον περίμενε απρόσμενα ένας καλός άγγελος.
Κιβωτός του κόσμου
Η ιστορία του Λόταρ Κάνενμπεργκ θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει μία χολιγουντιανή ταινία blogbuster που θα έσπαγε τα ταμεία. Η ιστορία ενός χασάπη, που μετέπειτα έγινε θυρωρός, αλκοολικός, βρήκε την σωτηρία του ως μποξέρ, πέρασε από τον εφιάλτη των ναρκωτικών, βγήκε νικητής από την μάχη με τον καρκίνο και στα 58 του έχει ιδρύσει καταλύματα, με σχολεία και αθλητικά κέντρα, προσφέροντας άσυλο σε ένα σωρό νεαρούς, που έχουν χάσει τον προσανατολισμό του.
Όπως ακριβώς, αυτός ο 17χρονος ήρωας με το αλαβάστρινο κορμί που στα τέλη Αυγούστου χτύπησε την πόρτα του.
Η εκπαιδευτική του μέθοδος βασίζεται στο ρητό: «ξυπνήστε το λιοντάρι που έχετε μέσα σας» και ακριβώς αυτό συνέβη με την περίπτωση του Μπέικρι. Προσπάθησε να τον στρώσει στην πυγμαχία, όμως γρήγορα κατάλαβε ότι ο μικρός δεν έχει τέτοια επιθετικά ένστικτα μέσα του.
Μπορεί οι γροθιές του να ήταν… άχρηστες, μα οι δάσκαλοι του σύντομα κατάλαβαν ότι κάπου εκεί κρύβεται ένα ακατέργαστο ταλέντο κάπου αλλού. Μερικά αυτοσχέδια κολπάκια με μία μπάλα ήταν αρκετά για να καταλάβουν όλοι πως ο 17χρονος αυτοδίδακτος Αφρικανός έκρυβε ένα θησαυρό.
Δεν είχε παίξει ποτέ του οργανωμένο ποδόσφαιρο, μα μόνο με φίλους του, στο σχολείο και στον δρόμο. Το κορμί του όμως έμοιαζε με κανονικού επαγγελματία! Περίπτωση που συναντάς μία στο εκατομμύριο.
Χρειάστηκαν μερικοί μήνες προσαρμογής, ώστε ο Μπέικρι να μάθει μερικές λέξεις στα γερμανικά και να λυθεί. Το χαρτζιλίκι των 41 ευρώ την εβδομάδα του έφτανε για να στέλνει και λεφτά στο σπίτι!
Τα μαθήματα συμπεριφοράς έδιωξαν τον φόβο από μέσα του. Ήταν πια ώρα να τον παρουσιάσουν στον κόσμο. Μερικά φιλικά ανάμεσα σε ομάδες αστέγων και ιδρυμάτων ήταν η επιβεβαίωσε ότι εδώ κρύβεται κάτι σπουδαίο. Ήταν πια η ώρα να χτυπήσουν τις πόρτες των μεγάλων ομάδων.
“Το παιδί μπορεί να παίξει!”
Η κοντινή Βέρντερ αρνήθηκε να ασχοληθεί μαζί του. Το Αμβούργο, με άγνοια κινδύνου, είπε να του δώσει μία ευκαιρία. Τι είχε να χάσει; Στην πρώτη προπόνηση μετά την χειμερινή διακοπή, οι ρεπόρτερ της ομάδας άρχισαν να ξύνουν το κεφάλι τους με απορία.
Ποιός ήταν αυτός ο Αφρικανός που μέσα στον χιονιά αρνούνταν να φορέσει σκούφο και έπαιζε με τέτοια άνεση στο δίτερμα; Πότε πήρε παίκτη η ομάδα και δεν πήρε πρέφα κανείς.
Ο κόκκινος συναγερμός διατηρήθηκε για πολλές ώρες, αφού ο Τζάτα φυγαδεύτηκε μετά την πρώτη του προπόνηση. «Το παιδί δεν έχει παίξει ποτέ του σε ομάδα, αλλά ξέρετε κάτι; Το είδατε όλοι. Μπορεί να παίξει!», είπε γεμάτος καμάρι ο Μπρούνο Λαμπαντία στις κάμερες του τηλεοπτικού σταθμού Sky.
Το θέμα άρχισε να κάνει θόρυβο. Ξαφνικά στην μέση μπήκε η Σάλκε που προσπάθησε να «κλέψει» αυτό τον ουρανοκατέβατο τύπο. Μόνο που υπήρχε ένα πρόβλημα. Δίχως χαρτιά, δίχως μόνιμη άδεια παραμονής, ο Τζάτα δεν μπορούσε να βγει από τα γερμανικά σύνορα και να δοκιμαστεί σε κάποια από τις ομάδες τις Μπουντεσλίγκα, που ως επί το πλείστον κάνουν την χειμερινή τους προετοιμασία (κυρίως) στην Τουρκία και στα πιο θερμά κλίματα.
Το Αμβούργο δεν είχε χρόνο. Έπρεπε να πάρει μία απόφαση από αυτά που είδε μόνο σε μία πρωινή προπόνηση. Ούτε ο Μπέικρι είχε χρόνο. Η εγγραφή σε μία επαγγελματική ποδοσφαιρική ομάδα ήταν ο μόνος δρόμος, ώστε ο Τζάτα να πάρει άδεια παραμονής για ακόμα δύο χρόνια. Διαφορετικά, θα ήταν υποχρεωμένος να εγκαταλείψει την χώρα.
Τι παραμύθι θα ήταν, αν δεν είχε happy-end;
Το Αμβούργο αποφάσισε ότι ο 17χρονος από την Γκάμπια αξίζει ακόμα μία ευκαιρία. Η απόφαση για επαγγελματικό συμβόλαιο είναι πια ειλημμένη. Όπως έγραψε κάποτε κι ο Όσκαρ Ουάιλντ: «τι λόγο ύπαρξης έχουν τα όνειρα, αν δεν μπορούν να γίνουν πραγματικότητα»;
Πηγή: sdna.gr
Σχόλια
