Πριν καν κλείσει τα 20 του χρόνια, θα έχει παίξει σε ΑΕΚ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και Ντόρτμουντ! Ο Αργύρης Καμπετσής έχει ακόμα μια ευκαιρία μπροστά του και πρέπει αυτή τη φορά να… σκοράρει!
Το ημερολόγιο έγραφε 5 Σεπτεμβρίου. Η ώρα ήταν αδιευκρίνιστη, διαφορετική και εξαρτώμενη από την οπτική του κάθε παρόντα, αλλά σίγουρα μεσημεριανή. Στο ίδιο αεροπλάνο, σχεδόν τα ίδια όνειρα, σχεδόν οι ίδιες σκέψεις, σχεδόν το ίδιο άγχος…
Πριν την επιβίβαση, πριν αφήσουν πίσω τους φίλους, συγγενείς και αγνώστους, ένα παλικάρι 19 ετών και ένα 18 ετών συναντήθηκαν στο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Είχαν περάσει πολλές φορές στο παρελθόν την ίδια πόρτα, είχαν καθίσει δίπλα-δίπλα, είχαν αγωνιστεί για τον ίδιο σκοπό, όμως τώρα όσο ίδιες κι αν ήταν οι περιπτώσεις τους, έμοιαζε ένα ολόκληρο χάος να τις χωρίζει: Το χάος της δημοσιότητας!
Ο Παναγιώτης Ρέτσος είχε ολοκληρώσει μερικά 24ωρα νωρίτερα τη μεταγραφή του στη Λεβερκούζεν, την πανάκριβη μεταγραφή του στη Λεβερκούζεν, και στο κατόπι του στριμώχνονταν ρεπόρτερ, κάμερες και κινητά ως μέσα ηχογράφησης. Όλοι για να μεταδώσουν μια δήλωση, μια στιγμή, ένα αντίο, ένα δάκρυ. Λίγο πιο πέρα, μακριά από όλα αυτά, σε μια ακίνδυνη ανωνυμία, ταξίδευε για τον ίδιο προορισμό ο Αργύρης Καμπετσής. Εκείνος είχε κλείσει πριν μερικούς μήνες τα 18 του χρόνια, είχε ήδη υπογράψει στη Ντόρτμουντ και είχε ταξιδέψει ξανά προς τη Γερμανία.
Και εκείνος αποχαιρετούσε φίλους, συγγενείς και οικογένεια για να διεκδικήσει το μεγάλο του όνειρο. Μόνο που δεν τον συνόδευαν φήμη, συμμετοχές στην πρώτη ομάδα, και σχεδόν 20 εκατομμύρια ευρώ οικονομικό αντάλλαγμα. Η Ντόρτμουντ είχε κινηθεί νωρίτερα για να μην χρειαστεί να τα δώσει ή ο Ολυμπιακός είχε αργήσει τόσο, ώστε να μην προλάβει να τα πάρει. Η ιστορία θα δείξει ποιος δικαιώθηκε και παρότι δύο χρόνια μετά υπάρχει ένα – θα το έλεγες – σοβαρότατο πισωγύρισμα στην ιστορία, ακόμα είναι νωρίς για να φανεί το φινάλε της.
Το συναπάντημα στο αεροδρόμιο και ο πρότερος κοινός βίος στις ακαδημίες στο Ρέντη, δεν ήταν τα μόνα κοινά του Ρέτσου με τον Καμπετσή. Οι κακές γλώσσες ήθελαν τον πατέρα του Αργύρη να ζητάει από τον Ολυμπιακό ίδια χρήματα με εκείνα του Παναγιώτη για να υπογράψει ο γιος του επαγγελματικό συμβόλαιο. Συνήθως, όμως, αυτές οι γλώσσες δεν είναι μόνο κακές, όπως χαρακτηρίζονται, αλλά επίσης κακιασμένες και κομματάκι επιτηδευμένες. Εκείνο που σίγουρα ήθελε η οικογένεια Καμπετσή ήταν να συμμετάσχει ο γιος τους στην προετοιμασία της πρώτης ομάδας, ώστε να βελτιώνεται και να μπορέσει ενδεχομένως να πάρει παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο.
Χρυσή τομή δε βρέθηκε και σε μια περίοδο που αρκετοί ξένοι σύλλογοι έριζαν για το παιδί-θαύμα που σκόραρε ασταμάτητα με τις μικρές Εθνικές ομάδες, η επιλογή δεν ήταν τόσο δύσκολη, όσο πίστευαν στον Ολυμπιακό. Ο Αργύρης έφευγε για τη Γερμανία για να συμπληρωθεί έτσι μια απίστευτη δεκαετία στο χώρο του ποδοσφαίρου!
Ο έφηβος… δαφνοστεφανώθηκε!
Η μεταγραφή του Αργύρη Καμπετσή στο τριφύλλι ανοίγει εκείνη το χοντρό βιβλίο με τους παίκτες που έχουν αγωνιστεί σε ΑΕΚ, Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, χωρίς απαραίτητα αυτή τη σειρά. Πώς είπαμε; Ορίστε; Συγγνώμη κύριε, αλλά αυτός είστε! Το ποδόσφαιρο ξεκίνησε για τον Αργύρη σε ηλικία πέντε ετών στον Άρη Πετρούπολης. Δηλαδή, ξεκίνησε λίγο νωρίτερα όταν οι γονείς του, ο Κώστας και η Χαρά, τον τραβολογούσαν στις προπονήσεις του μεγάλου αδερφού του Οδυσσέα, απλώς στα πέντε του μπόρεσε και εκείνος να ξεκινήσει να μυείται στο χώρο που του έμοιαζε τόσο μαγικός.
Και μαγικός θα αποδεικνυόταν, όπως και το ταλέντο του Καμπετσή. Δύο χρόνια μετά τα πρώτα σκιρτήματα στον Άρη Πετρούπολης, ήρθε η ΑΕΚ. Η ΑΕΚ και ο Τόνι Σαβέφσκι, στην εποχή που έκαναν τα παιδομαζώματα ανά την Ελλάδα. «Σε ένα τουρνουά στην Παλλήνη τα είχα πάει πολύ καλά. Τότε, με πλησίασε ο κύριος Σαβέφσκι. Το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ήταν αν ήθελα να πάω για προπονήσεις με την ΑΕΚ. Το δεύτερο, τι ομάδα είμαι». Ο Αργύρης ήταν Ολυμπιακός, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είχε σημασία ούτε για τον ίδιο, ούτε για τον Τόνι Σαβέφσκι. Εντάχθηκε στις ακαδημίες της ΑΕΚ, όμως θα φορούσε τα κιτρινόμαυρα μόλις για δύο χρόνια.
Όταν του δόθηκε η ευκαιρία να πάει στον Ολυμπιακό, τα συναισθήματα ήταν διαφορετικά. Τόσο για το πιτσιρίκι που είχε είδωλο – μαζί με τον Σουάρες – τον Κώστα Μήτρογλου, όσο και για τον πατέρα του, ο οποίος πήρε την πρωτοβουλία να πάει στο παιδί του στο Ρέντη. «Εκεί άρχισα να καταλαβαίνω τι σημαίνει πρωταθλητισμός από πολύ μικρή ηλικία και τι θυσίες θα έπρεπε να κάνω για να είμαι πάντα πολύ καλός. Επιβραβεύτηκα για τους κόπους μου, αφού αρχικά με κάλεσαν στις μεικτές ομάδες και στη συνέχεια στις μικρές, εθνικές ομάδα», διηγείται για την πορεία του και το μυστικό ήταν η παρουσία του με τα γαλανόλευκα.
Η πιστότητα στο σκοράρισμα, η συχνότητα στο σκοράρισμα έφεραν στην πόρτα του πολλούς ευρωπαϊκούς συλλόγους. Αγγλικούς, γερμανικούς, ιταλικούς, όπως ο ίδιος θα αποκαλύψει αργότερα, ωστόσο η Ντόρτμουντ τού έδινε την καλύτερη προοπτική. «Είχαν έτοιμο διετές πρόγραμμα για μένα, τη στιγμή που ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να μου εγγυηθεί τίποτα», θα εξηγούσε εκ των υστέρων για τους λόγους που τον οδήγησαν στην απόφαση να ξενιτευτεί και να εγκαταλείψει το όνειρό του να παίξει με τα ερυθρόλευκα μπροστά σε ένα κατάμεστο Στάδιο Καραϊσκάκη.
Η αλήθεια είναι πως ένας καλός λόγος να εγκαταλείψεις ένα όνειρο, είναι για ένα μεγαλύτερο όνειρο και η πρόκληση της Μπορούσια Ντόρτμουντ ήταν σπουδαία για ένα παιδί που μόλις είχε ενηλικιωθεί. Μόνο που καθετί σπουδαίο έρχεται με ένα κόστος και στην περίπτωση του Καμπετσή ήταν η προσαρμογή. «Ήταν πολύ δύσκολα. Ήρθα μόνος μου, έμενα σε ξενοδοχείο, δεν ήξερα τη γλώσσα», θυμάται, ωστόσο κάθε φορά που τον έπιανε νοσταλγία, μια τονωτική ένεση πραγματικότητα τον έκανε να νιώθει καλύτερα.
Μπορεί να ήταν μια συνάντηση με έναν Παπασταθόπουλο ή έναν Ομπαμεγιάνγκ… Μπορεί να ήταν 10.000 κόσμου να παρακολουθούν στα παιχνίδια της τέταρτης κατηγορίας τη δεύτερη ομάδα της Ντόρτμουντ… Μπορεί να ήταν τα γκολ κόντρα στον ΑΠΟΕΛ στο Champions League, οι εγκαταστάσεις, ο τρόπος δουλειάς, το περιβάλλον στο οποίο βρισκόταν. Μπορεί να μην ήταν, τελικά, και τίποτα από όλα αυτά.
Ένα χρόνο μετά από εκείνη την 5η Σεπτεμβρίου, ο Αργύρης Καμπετσής επιστρέφει στην Ελλάδα. Θα φορέσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Θα τον περιμένουν ρεπόρτερ, κάμερες και κινητά ως μέσα ηχογράφησης. Έχει μια ακόμα ευκαιρία μπροστά του. Γκολτζής είναι, δε γίνεται να τη σπαταλήσει και αυτή!
Από sdna.gr ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΑΞΙΟΠΟΥΛΟΥ
Σχόλια
