Του Κωνσταντίνου Σπυρόπουλου
Σε ένα πρωτάθλημα όπως το Ελληνικό που δύσκολα προσφέρει θέαμα και συγκινήσεις, “το φαινόμενο Πανιώνιος” είναι σίγουρα κάτι το αξιοθαύμαστο.
Η οικονομική κρίση και οι συγκυρίες της φετινής σεζόν έχουν κάνει πολλές από τις ομάδες της Super League να στραφούν στις ακαδημίες τους και να επενδύσουν σε νεαρούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι με τη θέληση, το πάθος και φυσικά το ταλέντο τους είναι ικανοί για κάτι καλό.
Βέβαια, “το φαινόμενο Πανιώνιος” είναι κάτι το διαφορετικό. Στις πρώτες δέκα αγωνιστικές, “τα μωρά του Ελευθερόπουλου” κατάφεραν να δείξουν πως εκτός από ταλέντο, έχουν και χαρακτήρα που θα ζήλευαν ακόμα και επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.
Παιχνίδι με παιχνίδι, οι Νεοσμυρνιώτες ανεβαίνουν επίπεδο και αποκτούν εμπειρίες. Οι νεαροί που μέχρι πέρυσι αγωνίζονταν στην ομάδα της Κ20, έχουν γίνει άντρες με εγωισμό, προσωπικότητα και κυνηγάνε τα παιχνίδια μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, κάτι που έχουμε παρατηρήσει στους περισσότερους αγώνες της ομάδας.
Σίγουρα οι προσδοκίες μεγαλώνουν συναρτήσει των αποτελεσμάτων. Όταν μία ομάδα ξεκινάει το πρωτάθλημα με τον μέσο όρο ηλικίας των ποδοσφαιριστών της να είναι τα 23,2 χρόνια, δεν απαιτείς, ούτε περιμένεις κάτι το αναπάντεχο, ούτε κάτι το εκθαμβωτικό από πλευράς θεάματος. Κι όμως “τα μώρα” κατάφεραν να καταρρίψουν και αυτό τον μύθο, παίζοντας κατά διαστήματα καλό και πάνω απ’ όλα ουσιαστικό ποδόσφαιρο, κάτι που λείπει από τις περισσότερες ομάδες του φετινού πρωταθλήματος.
Φτάνοντας στην 11η αγωνιστική, κοιτάς τη βαθμολογία και βλέπεις τον Πανιώνιο να στρογγυλοκάθεται στις πρώτες θέσεις. Γιατί λοιπόν να σου προκαλέσει περιέργεια, από τη στιγμή που είναι από τις καλύτερες ομάδες της Ελλάδας, λειτουργεί στα πρότυπα των μεγάλων Ευρωπαϊκών συλλόγων που βασίζονται κατ’ αρχήν στις ακαδημίες τους και έχει έναν προπονητή, νέο σε ηλικία, γνώστη της ελληνικής πραγματικότητας και με όρεξη για δουλειά.
Αυτό είναι το φαινόμενο Πανιώνιος. Το φαινόμενο, που μας έχει τραβήξει την προσοχή από την πρώτη κιόλας αγωνιστική, θα μας απασχολήσει μέχρι και την τελευταία και γιατί όχι και για πολλά χρόνια ακόμα… Άλλωστε, το μέλλον τους ανήκει και απ’ ότι φαίνεται θα είναι λαμπρό…