του Τάκη Γιαννόπουλου
Οι σχέσεις μεταξύ γονέα-προπονητή, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το σωματείο που επιλέγουμε για το παιδί. Συνήθως οι κατηγορίες των ακαδημιών που συναντάμε, είναι τριών ειδών
1. Ακαδημίες με υποτυπώδη οργάνωση
2. Ακαδημίες με φιλοσοφία – οργάνωση – λειτουργία
3. Ακαδημίες των Π.Α.Ε.
Στην κατηγορία (1), έχουμε μία ακαδημία με υποτιθέμενη οργάνωση, όπου ο γονιός εκτός από χρήμα και χρόνο σπαταλά και τα όνειρα του παιδιού, κρατώντας το σε ένα περιβάλλον, όπου η υποδομή σε θέματα λειτουργίας, γηπεδικές συνθήκες και προπονητών, βρίσκεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο.
Εδώ οι γονείς εκμεταλλευόμενοι την λειτουργική ανυπαρξία, βρίσκουν το «χώρο» να πλησιάζουν ελεύθερα τον προπονητή να αποκτούν το θάρρος και το θράσος να παρεμβαίνουν ακόμα και στην προπόνηση είτε δίνοντας οδηγίες απ’ την εξέδρα, είτε φωνάζοντας διάφορα επιφωνήματα στα παιδιά, συμβάλλοντας αρνητικά στην ήδη άσχημη εικόνα που υπάρχει, κάνοντάς την ακόμα χειρότερη! Μοιραία λοιπόν έρχεται η ρήξη μεταξύ γονέα και προπονητή, με αρνητικά για το παιδί αποτελέσματα!
Στην κατηγορία (2), έχουμε μια ακαδημία με σωστή φιλοσοφία, οργάνωση και λειτουργία, η οποία σεβόμενη τις φιλοδοξίες παιδιών και γονέων, προσπαθεί να προσφέρει ότι καλύτερο μπορεί. Αυτού του είδους τις Ακαδημίες ,αρκετές φορές τις αποτελούν αρκετές μάζες παιδιών, όπου η ποιότητα αγωνιστικά, μπορεί να μην είναι και η καλύτερη, διαθέτουν όμως σχετικά καλούς προπονητές, διπλωματούχους και πρώτα απ’ όλα παιδαγωγούς , οι οποίοι πρώτα μαθαίνουν στα παιδιά να πειθαρχούν και να σέβονται και ύστερα να προπονούνται.
Ο γονιός λαμβάνοντας υπόψιν του όλα τα παραπάνω, λειτουργεί σαν σύμμαχος του προπονητή. Άλλωστε ποιος γονιός θα ήταν αρνητικός, βλέποντας ένα προπονητή να προσπαθεί να διαμορφώσει, έναν σωστό αθλητή, ο οποίος σέβεται τους κανόνες του σωματείου, έναν προπονητή, ο οποίος παρακολουθεί την σχολική διαδρομή του παιδιού και συγχρόνως του παρέχει τις σωστές αγωνιστικές-γηπεδικές συνθήκες εκγύμνασης ! Έτσι λοιπόν έρχεται και ο αλληλοσεβασμός μεταξύ γονιού και προπονητή, όπου ο πρώτος δείχνει πλέον, την εμπιστοσύνη που πρέπει στον δεύτερο και παρακολουθεί διακριτικά της αγωνιστικές υποχρεώσεις του παιδιού, περιμένοντας την καθορισμένη από το σωματείο, ημέρα συνάντησης με τον προπονητή, για να του εκφράσει την οποιαδήποτε απορία του. Αυτή δε η συνάντηση, πιστεύω ότι πρέπει να γίνεται σε δίμηνη βάση επί του συνόλου των γονέων, πάνω σε γενικότερα θέματα που αφορούν το τμήμα και κατόπιν ατομική ενημέρωση για όσους το επιθυμούν. Βέβαια και σ’ αυτήν την περίπτωση είναι δύσκολο να λείψουν κάποια παράπονα ορισμένων γονιών οι οποίοι όπως συμβαίνει συχνά, πιστεύοντας ότι ο γιος τους είναι ο νέος «Μέσι» προτιμούν να ψιθυρίζουν δεξιά κι αριστερά, παρά να επιλέγουν τον διάλογο. Εδώ φυσικά είναι θέμα φιλοσοφίας, σωματείου και προπονητού η αντιμετώπισή τους !
Και στην κατηγορία (3), έχουμε τις Ακαδημίες των Π.Α.Ε.
Εδώ υπάρχει μια διαδικασία επιλογής των παιδιών, ηλικιακά για κάθε τμήμα, junior, παμπαίδες, παίδες, όπου τα παιδιά που θα επιλεγούν, θα αρχίσουν να λειτουργούν ως «μικροί επαγγελματίες».
Σ’ αυτήν την κατηγορία, απογειώνεται κατακόρυφα η πολύ κακή νοοτροπία, του Έλληνα γονιού αλλά και η πολύ κακή αντιμετώπιση των «ΤΟΠ» ελληνικών Π.Α.Ε.!
Οι γονείς, αφού λοιπόν προσγειωθούν, από τη χαρά της επιλογής του παιδιού, προσπαθούν με διαφόρους πλαγίους τρόπους, να βρουν έναν κρίκο σύνδεσης με τον προπονητή. Φυσικά το να υπάρχει μια γνωριμία, ή μια συγγένεια γονιού-προπονητή, ούτε κακό είναι, ούτε και απαγορεύεται. Όταν όμως ο προπονητής επηρεάζεται από την «μουρμούρα» το τμήμα του πλέον γίνεται προβληματικό, διότι αυτή η μουρμούρα, μεταδίδεται σαν ίωση μέσα και έξω από το γήπεδο και η κατάσταση γίνεται μη ανατρέψιμη.
Στη βόρειο Ελλάδα υπάρχουν αρκετές τυχερές Π.Α.Ε. με πολύ καλές εγκαταστάσεις και άφθονο ταλέντο, γήπεδα με φυσικό και πλαστικό χλοοτάπητα μες την φύση, δίνοντας την ευκαιρία στους γονείς να παρακολουθούν τις προπονήσεις, οι οποίοι όμως και άποψη έχουν και την εκφράζουν ! Σε ορισμένα από αυτά τα σωματεία οι προπονητές έχουν βάλει «βαμβάκι» στα αυτιά τους και συνεχίζουν με υπομονή το έργο τους ενώ σε κάποια άλλα, ανοίγουν και διάλογο στο τέλος της προπόνησης και εάν ξεχάσουν και κάτι συνεχίζουν αργότερα και τηλεφωνικά !
Στην Αθήνα πάλι, η πλειοψηφία των μεγάλων Π.Α.Ε. έχει τεράστιο πρόβλημα αθλητικών εγκαταστάσεων, π.χ. μια Π.Α.Ε. τρέχει δεξιά και αριστερά για προπονήσεις, οι γονείς υποχρεωτικά θέλουν δεν θέλουν ακολουθούν το όνειρο των παιδιών, η επαφή με τον προπονητή είναι άμεση και η μουρμούρα φουντώνει. Κάποια άλλη Π.Α.Ε. «νομίζοντας» ότι έχει εγκαταστάσεις, πραγματοποιεί τις προπονήσεις υπό απαράδεκτες συνθήκες, δίνει τους αγώνες σε ξένα γήπεδα, ανέχεται τις έντονες πιέσεις τον γονέων, οι οποίες ορισμένες φορές, φθάνουν μάλιστα και σε δι- απληκτισμούς, μεταξύ προπονητών και γονιών !
Υπάρχει βέβαια και μια Π.Α.Ε. η οποία ενώ έχει άριστες εγκαταστάσεις, οι διοικητικές αναταραχές δεν την αφήνουν να αποκτήσει μια σταθερή φιλοσοφία και ηρεμία στις Ακαδημίες της.
Το Σωματείο αυτό σε αντίθεση με πολλά άλλα σωματεία, έχει επιλέξει την απομόνωση των γονέων, τους οποίους δέχεται μόνο ως «παρκαδόρους» των παιδιών και ενημερώνονται για όλα στο παραπέντε!
Εδώ δεν υπάρχει καμία σχέση, μεταξύ γονέα-προπονητού (εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων) παρά μόνον μία τυπική ενημέρωση μία φορά τον χρόνο! Για να συμβαίνει αυτό σίγουρα υπάρχει κακό προηγούμενο από την πλευρά τον γονέων, αλλιώς δεν εξηγείται αυτό το «τείχος» μεταξύ των δύο πλευρών ! Η λύση εδώ, δεν πρέπει να είναι η απομόνωση, αλλά η προσπάθεια για αλλαγή νοοτροπίας γονιού και σωματείου και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με διάλογο και καλή θέληση !
Η Άποψή μου λοιπόν, όσον αφορά το θέμα αν πρέπει να βλέπει την προπόνηση ή όχι ο γονέας και κατ’ επέκταση, η σχέση που δημιουργείται μεταξύ γονέα και προπονητή είναι η εξής:
ΠΡΕΠΕΙ να βλέπει ο γονιός την προπόνηση και εάν δεν έχει την παιδεία που χρειάζεται και δημιουργεί τα όποια παραπάνω προβλήματα, τότε επεμβαίνει το σωματείο, είτε ερασιτεχνικό είναι είτε Π.Α.Ε., με τους ΚΑΝΟΝΕΣ και την ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ που ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να έχει και προσπαθεί να συμμορφώσει την κακή συμπεριφορά! Εάν υπάρξει αποτέλεσμα καλώς! Δεν υπήρξε? Έλα εδώ κύριε τάδε, πάρε το «ταλέντο» σου και ψάξε κάτι καλύτερο! Τότε θα δεις πως συμμορφώνονται όλοι!!
Όσον αφορά δε το θέμα ενημέρωσης του γονιού είτε ερασιτεχνική ακαδημία είναι είτε Π.Α.Ε., επιμένω και το φωνάζω ότι, 4 φορές το χρόνο και στην τρυφερή ηλικία, των 10-15 ετών, ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει ενημέρωση των γονέων, για την πρόοδο των παιδιών, διότι ακριβώς μιλάμε για παιδιά, τα οποία δεν φύτρωσαν σε κάποιο λιβάδι, αλλά τα γέννησε μια μάνα και ένας πατέρας, οι οποίοι κάνουν τεράστιες θυσίες γι’ αυτά τα παιδιά και έχουν την ανάγκη να ακούσουν δυο λόγια από τον δάσκαλο και τον προπονητή τους !!!
Toυ Τάκη Γιαννόπουλου
Προπονητή στο εφηβικό τμήμα της ακαδημίας του Πανερυθραϊκού
Για να δείτε τα υπόλοιπα άρθρα του Τάκη Γιαννόπουλου κάντε κλικ εδώ
Για να έχετε πλήρη πρόσβαση στις κυριότερες ειδήσεις της ημέρας του football-academies.gr και μέσα από τη σελίδα σας στο Facebook, κάντε like στη σελίδαFootball-Academies
Οι απόψεις που εκφράζονται από κάθε συνεργάτη ή αρθρογράφο είναι προσωπικές και εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο όσους τιςδιατυπώνουν. Αυτές οι απόψεις, δεν σημαίνει ότι απαραίτητα βρίσκουν σύμφωνο το football–academies.gr
Σχόλια
