Σίγουρα από τη στιγμή που στο παιδικό ποδόσφαιρο τα παιδιά αγωνίζονται σε παιχνίδια, όποιας μορφής κι αν είναι αυτά, παιχνίδια προπόνησης, επίσημα ή φιλικά, υπάρχουν οι ανάλογες θέσεις μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Φυσικά, όσο πιο πολύ ανεβαίνουμε στις ηλικίες στο παιδικό ποδόσφαιρο, υπάρχει και η ανάλογη εξειδίκευση και εξατομίκευση των ρόλων των ποδοσφαιριστών σε κάθε σχηματισμό.
Αν μιλάμε, για παιδιά πολύ μικρά, η εικόνα που βλέπουμε στα παιχνίδια προπόνησης και τα διάφορα τουρνουά, είναι το γνωστό ”μπουλούκι”, κάτι απόλυτα φυσιολογικό σε σχέση με τα γνωρίσματα της ηλικίας. Μέχρι την ηλικία των 10 ετών, στο παιδικό ποδόσφαιρο είναι σχετικά εύκολο να εναλλάσονται σε θέσεις.
Αν ρωτήσουμε παιδιά αυτών των ηλικιών “τι θέση θέλεις να παίξεις ή τι θέση σου αρέσει να παίζεις;”, τα περισσότερα θα απαντήσουν “επίθεση” κάτι απόλυτα φυσιολογικό στο παιδικό ποδόσφαιρο, αφού σχετίζεται με τη χαρά του γκολ! Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι και διασκέδαση γι΄αυτά και εμείς δεν πρέπει να τους στερήσουμε αυτή τη χαρά.
Μιλώντας όμως για τις ηλικίες των 10-12 ετών, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά στο παιδικό ποδόσφαιρο. Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά έχουν καλή αυτοσυγκέντρωση, παρατηρητικότητα και αντίληψη.
Η τακτική του παιδικού ποδοσφαίρου σε αυτή την ηλικία, έχει σαν στόχο την εισαγωγή στις βασικές αρχές της ατομικής τακτικής και της τακτικής των υποομάδων. Συνεπώς, ανάλογα και με το παιχνίδι, οι θέσεις και οι ρόλοι υπάρχουν μέσα στο γήπεδο. Έχει σίγουρα σημασία, το παιδί να πάρει τα εφόδια και τις γνώσεις-εμπειρίες του πως κάνω άμυνα, πως επιτίθεμαι και πως συνεργάζομαι γι αυτά.
Οι προπονητές παιδικού ποδοσφαίρου μπορούν να προβλέψουν σε σχέση και με τα σωματικά, τεχνικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά κάθε παιδιού και να αρχίσουν να δίνουν μια θέση στο παιδί (π.χ. είναι πού ευκίνητο και χειρίζεται καλά τη μπάλα-επιθετικός ρόλος ή είναι αρκετά αργό και δυνατό-αμυντικός ρόλος ή γρήγορο-ακραίος ποδοσφαιριστής κ.λ.π). Βέβαια, στην πορεία και καθώς το παιδί αναπτύσσεται, τα πράγματα μπορεί να διαφοροποιηθούν σε κάποιες περιπτώσεις.
Τώρα, ένα σημαντικό θέμα είναι αν το παιδί πρέπει να αγωνίζεται σε διαφορετικές θέσεις. Είναι καλό και μπορεί να βοηθήσει το παιδί να αντιληφθεί καλύτερα τους ρόλους, τις υποχρεώσεις, τις διαφορές. Θα του δώσει εφόδια για το μέλλον, θα το βοηθήσει να κατανοήσει τη σπουδαιότητα όλων των θέσεων και των ποδοσφαιριστών της ομάδας, την αξία της δημιουργίας και της ομαδικότητας. Προσπαθούμε στο παιδικό ποδόσφαιρο να δημιουργήσουμε ένα όσο γίνεται πιο πλήρη ποδοσφαιριστή, όπως απαιτείται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Στο παιδικό ποδόσφαιρο χρειάζεται προσοχή στη διαχείριση και την τοποθέτηση των παιδιών σε θέσεις, καθότι άλλο να χρησιμοποιείται το παιδί σε μια συγκεκριμένη θέση και άλλο να εξειδικεύεται σε αυτή, από πολύ μικρή ηλικία. Χρειάζεται επίσης στο παιδικό ποδόσφαιρο, ιδιαίτερη προσοχή και εδώ παίζει ρόλο η εμπειρία του προπονητή, στην επιλογή, καθώς τα σωματομετρικά χαρακτηριστικά των παιδιών μεταβάλλονται σημαντικά και πολλές φορές άτακτα από ηλικία σε ηλικία και δεν είναι το απόλυτο κριτήριο.
Σαν τελικό συμπέρασμα στο παιδικό ποδόσφαιρο και με την υποσημείωση πάντα πως κάθε παιδί είναι διαφορετικό, η ενδεδειγμένη λύση στο ποδόσφαιρο για παιδιά είναι η σταδιακή μονιμοποίηση των παιδιών στις θέσεις που τους ταιριάζουν περισσότερο, από την ηλικία των 12 ετών και πάνω, με παράλληλη όμως χρησιμοποίησή τους και σε διαφορετικές θέσεις, όποτε μας δίνεται η ευκαιρία. Αυτό φυσιολογικά συμπίπτει με την είσοδό τους στο κανονικό γήπεδο και σε αγώνες 11:11, όπου αρχίζουν να μπαίνουν και πιο απαιτητικά και πολύπλοκα τακτικά θέματα.
Βασίλης Παπαδάκης (vpsoccercoach.blogspot.gr)
Σχόλια
