Επιστολή παιδιού προς τον προπονητή του – «Αγαπητέ προπονητή…»

Ένα γράμμα για την συμπεριφορά του προπονητή ακαδημιών απέναντι στα παιδιά. Ένα γράμμα που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι προπονητές.

Αγαπητέ προπονητή,

Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για όσα μου μαθαίνεις, τόσο για το ποδόσφαιρο, όσο και για τη ζωή.

Για εμένα είσαι ένας άνθρωπος σημαντικός, ο οποίος εκτός του ότι θα με μάθεις να παίζω σωστά ποδόσφαιρο, θα με βοηθήσεις να διαμορφώσω και τον χαρακτήρα μου μέσω αυτού. Είσαι για εμένα σαν πατέρας, σαν δάσκαλος, από τον οποίο έχω να μάθω πολλά. Για αυτό θα σε παρακαλούσα ναι είσαι διπλά και τριπλά προσεκτικός στο πως θα μου συμπεριφέρεσαι και στο πως θα με αντιμετωπίσεις.

Θα ήθελα να γνωρίζεις και να έχεις συνεχώς στο μυαλό σου, πως είμαι απλά ένα μικρό παιδί πάνω από όλα. Θ α μπορούσα να είμαι το δικό σου παιδί. Και όπως κάθε παιδί είναι διαφορετικό, έτσι και εγώ διαφέρω από τους άλλους.

Μην ξεχνάς να λαμβάνεις υπόψη, πέρα από την ποδοσφαιρική μου ιδιότητα, και την ανθρώπινη. Δεν είμαι απλά μια ποδοσφαιρική μηχανή, είμαι άνθρωπος με συναισθήματα, με τις δικές του ικανότητες, τις δικές του ανησυχίες και προβληματισμούς, τα δικά του προβλήματα, όπως και εσύ θα έχεις ως άνθρωπος φαντάζομαι, και θα ήθελα να με αντιμετωπίζεις ως τέτοιο άτομο.

Γιατί είμαι σε μια ηλικία όπου ο κάθε ενήλικας, που προσπαθεί να με διδάξει, είναι σημαντικός. Είμαι σε μια ηλικία που ουσιαστικά δεν ξέρω τίποτα και έχω μπροστά μου ένα κόσμο να μάθω. Για αυτό το λόγο αγαπητέ προπονητή, σου υπενθυμίζω ξανά να είσαι διπλά και τριπλά προσεχτικός. Και επειδή θέλω και εγώ να είμαι υπεύθυνος για το άτομό μου, θα ήθελα να σου επισημάνω το τι ζητώ από εσένα, για να ξέρεις και εσύ τι ζητώ.

Ήδη έχω αναφέρει πως είμαι διαφορετικός από τους άλλους, και αυτό δεν είναι κατά ανάγκη μειονέκτημα. Ίσως να έχω κάτι να προσφέρω που να μην το έχεις σκεφτεί. Οπότε θα ήθελα να αξιοποιήσεις τις δυνατότητες μου, και να με βοηθήσεις να βελτιώσω τις αδυναμίες μου. Να ξέρεις πως όταν αναφέρεις συνεχώς τις αδυναμίες μου, με κάνεις να νιώθω πως είμαι ανίκανος, πως δεν έχω κάτι θετικό να προσφέρω. Εξάλλου είναι στα καθήκοντά σου να εντοπίσεις τα δυνατά και αδύνατά μου σημεία, και να με βοηθήσεις στο πώς να βελτιωθώ.

Πριν να ξεκινήσεις τις παρατηρήσεις και τις φωνές, κάτι που πρόσεξαν να κάνουν πολλοί προπονητές, θα ήθελα να θυμηθείς την διαφορά μας σε ηλικία και εμπειρίες. Λόγω ηλικίας, και για κανένα άλλο λόγο, θα πρέπει να προσαρμόσεις τις οδηγίες σου με βάση το δικό μου επίπεδο κατανόησης. Αν δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα, πολύ πιθανόν να μην καταφέρουμε να συνεννοηθούμε ποτέ. Να ξέρεις πως όταν δεν ακολουθώ τις οδηγίες σου, ίσως να είναι γιατί πολύ απλά δεν τις εξήγησες με τρόπο που να μπορώ να τις καταλάβω.

Όταν εσύ θα μου φωνάζεις, στολίζοντάς με πιθανόν με διάφορα υποτιμητικά και προσβλητικά επίθετα, μειώνοντας με μπροστά σε γονείς, συμπαίχτες, φίλους και αντιπάλους, το πρώτο πράγμα που θα πετύχεις είναι να διαλύσεις την αυτοπεποίθησή μου, και να θέλω απλά να κρυφτώ. Οπότε μην περιμένεις να αποδώσω καλύτερα, ενώ θα με κάνεις να νιώθω χειρότερα. Σκέψου πως ίσως οι οδηγίες σου να μην ήταν ξεκάθαρες από την αρχή, ίσως να με είχες μπερδέψει, ίσως να με αποσυντονίζεις όταν προσπαθείς να επαναλάβεις τις οδηγίες σου ενώ προσπαθώ να συγκεντρωθώ στο παιχνίδι για να τις εφαρμόσω.

Σκέψου πως ίσως να ντρεπόμουνα ή και να φοβόμουνα να ζητήσω διευκρινήσεις γιατί δεν μου έδειξες πως επιτρέπεται να το κάνω αυτό. Γιατί ίσως κάθε φορά που ρωτούσα να με μείωνες ακόμα περισσότερο, ή και να φώναζες , κάνοντάς με να νιώσω απλά ανίκανος να αντιληφθώ τις απλές κατ’ εσένα οδηγίες. Οπότε καλύτερα να σωπαίνω, πιστεύοντας και εμπεδώνοντας  πως δεν είμαι ικανός, και πως το νοητικό μου επίπεδο είναι χαμηλό.

Επίσης αγαπητέ προπονητή, θα ήθελα να μας στηρίζεις περισσότερο, τόσο στις αποτυχίες, όσο και στις επιτυχίες. Όταν εκνευρίζεσαι μετά από μια ήττα, μα και όταν πανηγυρίζεις μετά από μια νίκη λες και πήραμε το παγκόσμιο πρωτάθλημα, με κάνεις ναν νιώθω πως πρέπει να παίζω ποδόσφαιρο για εσένα, και όχι για εμένα. Και για εμένα, το σημαντικό σε αυτή την ηλικία είναι να απολαύσω το παιχνίδι, να βελτιωθώ, και μετά το αποτέλεσμα. Μην με μάθεις σε παρακαλώ να θυσιάζω τα πάντα στον βωμό της επιτυχίας, η οποία σε αυτή την φάση δεν έχει ουσιαστικό αντίκρισμα.

Γιατί όταν παίζω για εσένα αντί για εμένα, δεν έχω ουσιαστικά κίνητρα να αποδώσω. Φορτώνομαι με άγχος να σε ικανοποιήσω, να μην ταπεινωθείς σε περίπτωση ήττας, και να πανηγυρίσεις περισσότερο από εμένα σε περίπτωση νίκης. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο βάρος και άγχος, από το να νιώθεις υπεύθυνος για την ευτυχία κάποιου, πόσο μάλλον όταν βρίσκομαι σε μια ηλικία που δύσκολα μπορώ να είμαι υπεύθυνος ακόμα για τον εαυτό μου. Άσε που τρομάζω στην σκέψη για το ξέσπασμά σου σε εμάς αν τολμήσουμε να χάσουμε, λες και μας αρέσει, λες και αρέσει σε κάποιον να χάνει…

Θα ήθελα επιπλέον αγαπητέ προπονητή, να αντιληφθείς πως ίσως να μην γίνουμε όλοι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Όλοι έχουμε το σημείο στο οποίο μπορούμε να φτάσουμε, όλοι έχουμε τα όρια μας, και όλοι έχουμε τον δικό μας ρυθμό ανάπτυξης και βελτίωσης.

Μην μου διαλύεις την αυτοπεποίθηση και τα όνειρά μου, πιέζοντάς με να ξεπεράσω τα όριά μου, ενώ ακόμη δεν ξεπέρασα τα πρώτα μου βήματα. Μάθε με πώς να βάζω στόχους, πώς να προχωρώ βήμα βήμα, έστω αργά αλλά σταθερά, πώς να χτίζω αυτοπεποίθηση, ώστε να μπορώ να βελτιώνομαι, και να μην θέλω στο τέλος να παρατήσω αυτό που αγαπώ.

Κάνε με αγαπητέ προπονητή να αγαπήσω για τους σωστούς λόγους το άθλημα που επέλεξα να ασχοληθώ. Κάνε με να νιώσω σημαντικός για εμένα, για εσένα, για την ομάδα. Κάνε με να θέλω να βελτιωθώ και να μην θέλω να τα παρατήσω. Κάνε με να νιώσω πως η διαφορετικότητά μου δεν είναι αναπηρία, πως θα έχω και εγώ τις ίδιες ευκαιρίες στην ζωή. Πως έστω και με αργούς ρυθμούς, κάποια μέρα θα μπορέσω να φτάσω και να ξεπεράσω τα όριά μου, όσο χρόνο και να χρειαστεί.

Γι αυτό σου υπενθυμίζω ξανά αγαπητέ προπονητή. Για μένα είσαι ένα πάρα πολύ σημαντικό άτομο στην ζωή μου, στην διαμόρφωση του χαρακτήρα μου, και για αυτό το λόγο θα ήθελα να είσαι διπλά και τριπλά προσεχτικός.

Σχόλια