Ποδοσφαιριστές που χαρακτηρίστηκαν μεγάλα ταλέντα και εκτόξευσαν τις προσδοκίες των οπαδών στα ύψη, αλλά τελικά έμειναν στάσιμοι. Παρά τα όσα λένε κατά καιρούς τα πρωτοσέλιδα, ο νέος Μέσι μπορεί και να μην είναι Έλληνας…
Γιατί το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν προοδεύει;
Όποιο φίλαθλο και να ρωτήσεις, η απάντηση που θα πάρεις είναι μία: «Επειδή οι ομάδες δεν δίνουν ευκαιρίες στα νέα παιδιά».
Μεγάλη αλήθεια, που δεν ισχύει όμως σε απόλυτο βαθμό. Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου οι ομάδες εμπιστεύτηκαν ταλέντα τα οποία ποτέ δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες που δημιούργησαν.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα ο Βασίλης Κουτσιανικούλης.
Το 2009, ύστερα από μία σειρά εξαιρετικών εμφανίσεων με τη φανέλα του Εργοτέλη, ο 21χρονος τότε μέσος έγινε το μήλον της Έριδος ανάμεσα σε Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Ο Δικέφαλος του Βορρά έκανε την υπέρβαση, δαπάνησε 1,2 εκατ. ευρώ και κατάφερε να τον κάνει δικό του. Στην Τούμπα πήρε ευκαιρίες -έπαιξε συνολικά σε 37 αγώνες- είχε τη στήριξη του κόσμου, αλλά τελικά δεν έπεισε κανέναν. Έτσι, φέτος το καλοκαίρι, χωρίς τυμπανοκρουσίες και διθυραμβικά δημοσιεύματα, επέστρεψε στην ομάδα της Κρήτης.
Ανάλογη περίπτωση είναι και ο Ελίνι Δημούτσος.
Από δανεικός στο Φωστήρα βρέθηκε, χάρη στις εμφανίσεις του με την εθνική ομάδα νέων, να ξεκινάει βασικός το 2007 στο ντέρμπι Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός! Με τον Πεσέιρο στον πάγκο των Πρασίνων έπαιξε σε 19 αγώνες, χωρίς ωστόσο να ξεχωρίσει. Την επόμενη χρονιά δόθηκε δανεικός στον ΟΦΗ και ακολούθησαν ο Παναιτωλικός, η Mlada Boleslav και φέτος ο Ατρόμητος.
Παρόμοια πορεία ακολούθησε ο Παναγιώτης Λαγός στην ΑΕΚ.
Έπειτα από μία εντυπωσιακή σεζόν στον Ηρακλή, μεταγράφηκε στην «Ένωση» το 2006 ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ελληνικού πρωταθλήματος. Ένας μεγάλος τραυματισμός ωστόσο το 2007 και πολλοί μικροί στη συνέχεια είχαν ως αποτέλεσμα να μείνει στάσιμος και να παίξει σε ελάχιστους αγώνες. Παραμένει πάντως στο ρόστερ των Κιτρινόμαυρων, δηλώνοντας πως θέλει να βρει τον παλιό, καλό του εαυτό.
Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσαν επίσης να μπουν με άνεση και πολλοί άλλοι παίκτες.
Ο Γιάννης Παπαδόπουλος, ο οποίος πήγε στον Ολυμπιακό το 2008 από τον Ηρακλή και φέτος αναχώρησε ως ελεύθερος για τη Δυναμό Δρέσδης στη Β΄ Γερμανίας, καθώς και ο Γιώργος Κατσικογιάννης, που εδώ και τέσσερα χρόνια προσπαθεί ανεπιτυχώς να καθιερωθεί στην ομάδα του Πειραιά.
Και παλιότερες περιπτώσεις φυσικά, όπως ο Λάμπρος Χούτος, που πήρε μεταγραφή μέχρι και στην Ίντερ αλλά έπαιξε μόλις σε έναν αγώνα, ή ο Φίλιππος Δάρλας, ο οποίος δεν κατάφερε ποτέ να καθιερωθεί ως αξιόπιστη λύση στο αριστερό άκρο της «πράσινης» άμυνας.
Και αν στη ζωή «το πάθημα γίνεται μάθημα», στο ποδόσφαιρο μάλλον δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Λίγο η ανάγκη των ομάδων να βρουν νέα ταλέντα, λίγο η συνήθεια του Τύπου να αποθεώνει το μέτριο και λίγο η έλλειψη διάθεσης από την πλευρά των παικτών για σκληρή δουλειά, πάντοτε θα υπάρχει ένας «νέος Μέσι» να μας κάνει να ονειρευόμαστε και μετά να ξυπνάμε απότομα.
Φαίνεται τελικά πως ο άσσος της Μπαρτσελόνα θα χρειαστεί να περιμένει αρκετά μέχρι να βρεθεί ο Έλληνας αντικαταστάτης του…
Του Ανδρέα Γιαννόπουλου από το metropolisnews.gr
Σχόλια
