Ο κ. Χρήστος Καρβουνίδης είναι φυσικοθεραπευτής και οστεοπαθητικός, εξειδικευμένος στις αθλητικές κακώσεις και είναι φυσικοθεραπευτής στην Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου.
Ο κ. Καρβουνίδης, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των Ευγένιου Γκέραρντ και Μανώλη Παπαδάκη, στο 8ο «Ευγένιος Gerard Soccer Camp» και μίλησε αποκλειστικά στο football-academies.gr, χορηγό επικοινωνίας του ποδοσφαιρικού camp, για τον σημαντικό παράγοντα των τραυματισμών των αθλητών.
Kύριε Καρβουνίδη, θα ήθελα να σας ρωτήσω, πως ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να αποφύγει τους τραυματισμούς.
Η ερώτηση που μου κάνετε, είναι μια πολύ εύστοχη ερώτηση, μια πολύ δύσκολη ερώτηση και δεν μπορεί να απαντηθεί έτσι γρήγορα.
Εάν απομονώσουμε την πρόληψη των τραυματισμών γενικά και πάμε λίγο στη σημερινή θεματολογία, που αφορά τα παιδιά, εφ’ όσον είμαστε σ’ αυτό το camp, αντιλαμβανόμαστε ότι σ’ αυτή την ηλικία, όπου έχουμε και αλλαγή στη σωματοδομή, θα πρέπει να σεβαστούμε κάποιους κανόνες που επιβάλει η φύση.
Έχοντας υπ’ όψιν μας αυτή την ιδιομορφία της ηλικίας, τότε θα πρέπει το ασκησιολόγιο της προπόνησης ποδοσφαίρου, να προσαρμοστεί πάνω σ’ αυτήν την ιδιομορφία κι όχι το παιδί πάνω στο ασκησιολόγιο – τυφλοσούρτη.
Διότι το γνωρίζουμε, οι πιο πολλοί κόβουνε πατέντες κι ανοίγουνε κάποια βιβλία ασκήσεων και λένε σήμερα θα κάνουμε το άλφα πρόγραμμα, αύριο θα κάνουμε το βήτα πρόγραμμα, το οποίο αυτό πρόγραμμα έχει κάποιες επιβαρύνσεις, που ακόμα το βιολογικό υλικό και η ανοχή του σώματος του παιδιού, δεν μπορεί ν’ ανταπεξέλθει. Υπάρχουν κάποιες αναπτυξιακές δυσκολίες.
Ένα παιδί 14 ετών, βιολογικά μπορεί να είναι 11 χρονών και ένα άλλο ίδιας ηλικίας, 15 . Μπορεί λοιπόν η βιολογική απόκλιση παιδιών της ίδιας ομάδας, να είναι 2 ή και 3 χρόνια. Πως μπορεί λοιπόν αυτά τα παιδιά να αντιμετωπίσουν ασκησιολόγιο, με τον ίδιο βαθμό δυσκολίας.
Άρα αυτά τα σημεία πρέπει αναλυθούν από τον προπονητή, να αντιληφτεί το κάθε παιδί τι μπορεί, τι δεν μπορεί να κάνει, τι είναι απαγορευτικό και κάπως έτσι το πρόγραμμα της προπόνησης να είναι κάπως εξατομικευμένο σε ότι αφορά τις επιβαρύνσεις και τα φορτία και όχι ενιαίος σχεδιασμός για όλους.
Είναι εύκολο όμως αυτό και ιδιαίτερα στην Ελλάδα και με τις υποδομές τις οποίες έχουμε …
Αυτό όμως δε δικαιολογεί, η προπόνηση σ’ αυτήν την ηλικία να είναι μια γενικότητα. Κι επειδή θεωρώ ότι σήμερα η πληροφόρηση είναι σχετικά εύκολη, μπορεί κάποιος να μπει στο internet και να χει την οποιαδήποτε πληροφόρηση θέλει, σε διάφορα επιστημονικά site, ακόμη κι ερωτήσεις να κάνει σε ειδικά site, όπου θα πάρει πολύ γρήγορα απαντήσεις.
Άρα ακόμα και ένας προπονητής, που δεν είναι ενημερωμένος μπορεί να κάνει ένα πρόγραμμα με πράγματα που δεν κάνουν ζημιά και σιγά σιγά να εξειδικευτεί, ώστε να σχεδιάζει τα φορτία μιας επιβάρυνσης, ατομικά και όχι γενικά.
Διότι όταν το σώμα αλλάζει, τροποποιείται αναπτυξιακά, αμέσως αποσυντονίζεται όλος ο μυοσκελετικός μηχανισμός κι αυτό χρειάζεται χρόνο προσαρμογής. Ο χρόνος προσαρμογής σε κάθε παιδί, είναι τελείως ατομικός. Συνεπώς λοιπόν, εκείνο το παιδί που βρίσκεται σε μια τέτοια διαδικασία απότομης ανάπτυξης, συνεπεία της εφηβείας, θα πρέπει στο χρονικό διάστημα εκείνο, η ένταση και ο φόρτος της προπόνησης, να είναι χαμηλά και πιο πολύ με ασκήσεις που επανασυντονίζουν την μυοσκελετική λειτουργία και ασκήσεις συναρμογής με και χωρίς μπάλα.
Έτσι ώστε όταν μετά δούμε ότι το παιδί προσαρμόζεται – αυτό φαίνεται από μια κινησιολογική ανάλυση από ένα έμπειρο μάτι, τότε μπορούμε να δώσουμε πάλι φορτία.
Επίσης πρέπει να παρακολουθούμε στενά, και σ’ αυτό πρέπει να συμβάλουν και οι γονείς, το ύψος και το βάρος. Για παράδειγμα, ένα παιδί μπορεί να μην ψήλωσε, αλλά να έβαλε απότομα βάρος 4-5 κιλά, ή να έχασε βάρος. Αναλύουμε το γιατί και ακολούθως προσαρμόζουμε την προπόνηση.
Νομίζεται ότι υπάρχει τρόπος να γίνει αυτό στις ακαδημίες;
Πρέπει να υπάρχει ενός είδους συνεργασίας μεταξύ γονέων και προπονητών γιατί η υγεία προέχει του ποδοσφαίρου.
Δυστυχώς στην Ελλάδα στις μικρές ηλικίες, οι υπεύθυνοι των ακαδημιών τοποθετούν τους πιο άπειρους προπονητές, τους προπονητές που δεν έχουν επιμορφωθεί γι’ αυτήν την ηλικία. Εγώ θα έλεγα οι ομάδες, θα έλεγα και η πολιτεία να θεσπίσει κριτήρια επιλογής προπονητών, ιδιαίτερα για τις ακαδημίες!
Σχόλια
