Γράφει η Σκούρα Γλυκερία, Ψυχολόγος *
Πώς ένας προπονητής που κατακρίνεται ως «τελειωμένος», «ξοφλημένος» και με ένα σωρό άλλους χαρακτηρισμούς, έχοντας αποτύχει παταγωδώς στην Εθνική Ελλάδος, μετουσιώνεται στον επιτυχημένο προπονητή για την ομάδα του οποίου παραμιλάει όλος ο πλανήτης;
Προφανώς και δε θα μιλήσω για θέματα προπονητικής (μη φοβάστε!). Το συγκεκριμένο θέμα απασχολεί και τον κλάδο της Αθλητικής Ψυχολογίας. Τι μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο, μετά από μία βαρύγδουπη αποτυχία να φτάσει στην απόλυτη επιτυχία, με μία ομάδα που πέρσι πάλευε να αποφύγει τον υποβιβασμό, σε μία χρονιά που αναμενόταν να παλέψει και πάλι για τη σωτηρία της;
Πρόκειται για μια ομάδα που δεν έχει κατακτήσει ποτέ πρωτάθλημα, και η αλήθεια είναι πως στην Premier League έχουμε να δούμε από το ’95 (Μπλάκμπερν) ομάδα εκτός των Άρσεναλ, Τσέλσι και των δύο Μάντσεστερ να κατακτά πρωτάθλημα.
Διαβάζω σε σχετικά άρθρα πως ο Ρανιέρι δεν ασκεί ασφυκτική πίεση στους παίκτες τους, αφήνοντας τους για παράδειγμα χαλαρούς σε θέματα διατροφής, δίνοντας επιπλέον ρεπό, υποσχόμενος πίτσα στην πρώτη φορά που θα κρατούσαν ανέπαφη την εστία τους.
Είναι εξαιρετικά σημαντική από ψυχολογική άποψη, δεν αρκεί όμως μόνο μία υποστηρικτική, χαλαρή στάση εκ μέρους ενός προπονητή. Φαίνεται ότι το σημείο-κλειδί είναι πως ο Ιταλός προσεγγίζει τους παίκτες του τόσο στο πλαίσιο της ομάδας αλλά και σαν μονάδες, ατομικά.
Έκανε συνειδητή προσπάθεια να γνωρίσει και να έρθει κοντά στην ιδιοσυγκρασία του κάθε παίκτη ξεχωριστά, κάτι που τελικά απέδωσε, έχοντας παίκτες πλήρως συγκεντρωμένους και αφοσιωμένους.
Η ποιοτική σχέση προπονητή-αθλητή μπορεί να κάνει θαύματα, υποστηρίζει ο κλάδος της Αθλητικής Ψυχολογίας χρόνια τώρα, και φαίνεται πως η συγκεκριμένη περίπτωση το αποδεικνύει.
Το να βοηθάς τους αθλητές σου να έχουν πάντα ισχυρά κίνητρα, να τους ανταμοίβεις και να αναγνωρίζεις την προσπάθεια και τη δουλειά που κάνουν, φαίνονται πράγματα απλά, χιλιοειπωμένα. Όμως τελικά πόσοι το κάνουν αυτό;
Για να δημιουργήσεις κλίμα «νίκης» και επιτυχίας οφείλεις να έχεις θετική στάση απέναντι στους αθλητές σου, και αυτό φαίνεται πως κάνει ο Ρανιέρι στη Λέστερ. Φυσικά αυτό δε σημαίνει πως δεν είναι ηγέτης (leader) των Αλεπούδων.
Ο Mαρσέλ Ντεσαγί πρόσφατα μίλησε για αυτή την πλευρά του Ιταλού coach, που είχε γνωρίσει, λέγοντας, πως όντως έχει τις αρετές του ηγέτη και πως είναι σκληρός σαν προπονητής. Εξάλλου ο ρόλος του προπονητή είναι πολυεπίπεδος.
Η επικοινωνία είναι το παν στις σχέσεις προπονητών-αθλητών, όπως και η εμπιστοσύνη. Για να μπορέσουν να σε εμπιστευτούν όμως οι παίκτες σου πρέπει πρώτα να τους εμπιστευτείς εσύ ο ίδιος. Είναι θέμα στρατηγικής του προπονητή να βρει πώς θα δημιουργήσει και θα εδραιώσει τις σχέσεις του με τους αθλητές του, να δουλέψει το ψυχολογικό κομμάτι.
Ο Ρανιέρι παρουσιάζεται ως ο κατεξοχήν «δημοκρατικός» τύπος προπονητή που θα ακούσει και θα δώσει χώρο στους παίκτες του, μοιράζοντας ευθύνες, υποστηρίζοντας και επιβραβεύοντάς τους. Και αυτό φαίνεται να αποδίδει απόλυτα στη συγκεκριμένη ομάδα. Δε σημαίνει ότι θα είχε την ίδια επιτυχία οπουδήποτε αλλού.
Σε κάθε περίπτωση κρατήστε αυτό που είπε ο Βάρντι: «Ο κύριος Ρανιέρι, μας δίδαξε την αξία του να προετοιμαζόμαστε για κάθε αγώνα, μελετώντας τους αντιπάλους, εντοπίζοντας τις αδυναμίες τους. Αυτό σημαίνει ότι όταν αγωνιζόμαστε είμαστε πλήρως προετοιμασμένοι και αν δεν πετύχουμε, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κανέναν εκτός από τους εαυτούς μας.»
 | |||||||
H Ψυχολόγος κα Γλυκερία Σκούρα, γράφει για το Football-Academies.gr
Γλυκερία Σκούρα, Ψυχολόγος
Τηλ : 694 48 70 304
Σχόλια
