Του Γιάννη Χριστόπουλου*
Βρισκόμαστε στην αρχή της οικονομικής κρίσης στην χώρα μας και ήδη τα σημάδια της είναι έντονα στο ποδόσφαιρο αλλά και γενικότερα στον αθλητισμό. Πολλές ομάδες της μεγάλης κατηγορίας αντιμετωπίζουν προβλήματα λειτουργίας, προσαρμογής στα νέα δεδομένα, ακόμα και βιωσιμότητας. Στην δεύτερη και τρίτη κατηγορία η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη, καθώς η οργάνωση των ομάδων και κατ’ επέκταση και τα έσοδά τους είναι μηδαμινά. Πολλοί άνθρωποι που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο διατυμπανίζουν ότι αυτή η κατάσταση θα ευνοήσει τους Έλληνες ταλαντούχους ποδοσφαιριστές να αναδειχθούν, καθώς οι σύλλογοι θα στραφούν σε οικονομικές λύσεις. Κατ’ επέκταση το ελληνικό ποδόσφαιρο θα αναβαθμιστεί βγάζοντας πολλούς νέους παίκτες. Είναι όμως τόσο ξεκάθαρα τα πράγματα;
Καταρχήν και εγώ πιστεύω ότι σε μία τέτοια περίοδο τόσο στην Super League, αλλά ιδιαίτερα στις μικρές κατηγορίες, ο Έλληνας ποδοσφαιριστής είναι πιο οικονομική και εφικτή λύση. Επίσης οι ομάδες θα πρέπει να επενδύσουν σε ταλαντούχα παιδιά, δουλεύοντας στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο, με στόχο πιθανά έσοδα από μελλοντική πώλησή τους. Αυτό θα δώσει τη δυνατότητα σε περισσότερους νεαρούς ποδοσφαιριστές να αγωνισθούν στις επαγγελματικές κατηγορίες.
Εάν όμως θέλουμε να δώσουμε μία ολοκληρωμένη απάντηση στο ερώτημα “πως ένας ταλαντούχος ποδοσφαιριστής δεν θα παραμείνει απλά ταλαντούχος;”, θα πρέπει να δούμε όλη τη διάσταση της φράσης “θα πρέπει να εξελιχτεί”. Και για να εξελιχθεί ένας παίκτης θα πρέπει (α)να εκπαιδευτεί κατάλληλα, (β) στις κατάλληλες συνθήκες και (γ) να έχει την ανάλογη πρακτική σε παιχνίδια υψηλής ποιότητας.
Οι ομάδες λοιπόν θα πρέπει να επενδύσουν ή να συνεχίσουν να επενδύουν (αυτές που ήδη το κάνουν) στις υποδομές. Επιλέγοντας ικανούς προπονητές και γυμναστές, με γνώσεις στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο και τον παιδαγωγικό τομέα. Παρέχοντας στους αθλητές όλων των τμημάτων τους καλές γηπεδικές και βοηθητικές εγκαταστάσεις καθώς και την κατάλληλη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Η ομοσπονδία θα πρέπει να λειτουργήσει και στη χώρα μας τις σχολές προπονητών της UEFA που εξειδικεύονται στις μικρές ηλικίες. Να αναβαθμίσει τις προεθνικές (μεικτές) ομάδες κάθε νομού, τοποθετώντας προπονητές και γυμναστές με αξιοκρατικά κριτήρια (βιογραφικό, γνωστικό – μορφωτικό επίπεδο) και δίνοντας προπονητικά προγράμματα που θα ακολουθούνται ως μπούσουλας από όλους. Να αναδιαρθρώσει τα πρωταθλήματα της Γ΄ και Δ΄ Εθνικής κατηγορίας (αριθμός ομάδων, προϋποθέσεις που θα πρέπει να πληρούν, κλπ) καθώς και των Β’ ομάδων της Β’ και Γ΄ Εθνικής, κάνοντάς τα πιο ανταγωνιστικά και με προσανατολισμό την βελτίωση του επιπέδου του αθλήματος.
Τα πρωταθλήματα των Κ20 και Κ17 της Super League τείνουν να γίνουν οι βασικοί αιμοδότες των Εθνικών ομάδων αλλά και της μεγάλης κατηγορίας. Θα πρέπει όμως να βελτιωθούν οι συνθήκες και, εάν είναι δυνατόν, να δημιουργηθούν παρόμοια πρωταθλήματα και για μικρότερες ηλικίες. Επίσης η διοργανώτρια της μεγάλης κατηγορίας θα πρέπει να εφαρμόσει ή και να επεκτείνει τις νόρμες της UEFA όσον αφορά τους γηγενείς αλλά και νεαρούς ποδοσφαιριστές.
Όλα τα παραπάνω αλλά και πολλά άλλα που θα μπορούσαν να γίνουν προς αυτή την κατεύθυνση, χρειάζονται οργάνωση και φυσικά χρήματα για να υλοποιηθούν. Το ότι μειώνουμε τον αριθμό των ξένων ποδοσφαιριστών δεν σημαίνει αυτόματα ότι βελτιώνουμε το επίπεδο των Ελλήνων. Αυτό μπορούμε να το δούμε και στα πρωταθλήματα της Γ’ και Δ’ Εθνικής, όπου σχεδόν δεν αγωνίζονται ξένοι αλλά το επίπεδο συνεχώς πέφτει. Ας παραδειγματιστούμε από το ελληνικό μπάσκετ όπου τα τελευταία 20 χρόνια ο αριθμός των ξένων παικτών ήταν πάρα πολύ μεγάλος, αλλά παράλληλα το επίπεδο των Ελλήνων εξελισσόταν, με καθρέφτη τις μεγάλες επιτυχίες των Εθνικών ομάδων σε όλες τις ηλικίες.
Αν η κρίση φέρει τον μαρασμό στις συνθήκες εργασίας στις ομάδες και στην ομοσπονδία (επένδυση στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο, εγκαταστάσεις, προπονητικό επίπεδο, κλπ), τότε θα είναι δύσκολο να εξελιχθούν οι ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές. Κάποτε χρειαζόταν μόνο η ”αλάνα”. Τώρα οι εποχές άλλαξαν. Ο ποδοσφαιριστής εκτός από το ταλέντο του, θα πρέπει να γνωρίζει συστήματα και τακτικές, να βελτιώνει συνεχώς τα τεχνικά του χαρακτηριστικά και να γίνει αθλητής υψηλού επιπέδου, για να είναι διεθνώς ανταγωνιστικός.
*Γιάννης Χριστόπουλος
Γεννήθηκε στην μαγευτική Καλαμάτα μία Κυριακή το Νοέμβριο του 1972. Γόνος μικροαστικής οικογένειας που οραματίζεται και αγωνίζεται να δημιουργήσει. Ο πατέρας του υπήρξε μεγάλος αμυντικός και ποδοσφαιρικό αστέρι της πόλης και υπάρχει στην οικογένεια το μικρόβιο της μπάλας. | Διαβάστε όλο το βιογραφικό
Πηγή:theinsiders.gr
Σχόλια
