Γράφει η Σκούρα Γλυκερία, Ψυχολόγος*
Είναι κάποιες φορές, που η προσεκτική παρατήρηση αποδεικνύεται εξαίρετη μέθοδος απόκτησης χρήσιμων εμπειριών και γνώσεων. Είναι αυτές οι φορές που οι αμέτρητες ώρες μελέτης της πιο τεκμηριωμένης και σύγχρονης βιβλιογραφίας έρχεται τελικά δεύτερη, αφού η τριβή με την πραγματικότητα είναι αυτή που σου δίνει την πιο ακριβή εικόνα για το τι συμβαίνει.
Έτσι λοιπόν τονίζω πως αυτό το άρθρο δε συνοδεύεται από βιβλιογραφικές παραπομπές, αλλά αποτελείται από προσωπικές σκέψεις.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, πόσες διαφορετικές περιπτώσεις γονέων μπορούμε να συναντήσουμε σε ακαδημίες; Τι ωθεί τον εκάστοτε γονέα να σκέφτεται όπως σκέφτεται για το παιδί-αθλητή και να συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται; Άραγε οι προσωπικές βλέψεις του γονέα τον αφήνουν να δει καθαρά αν ωφελεί το παιδί του ή αν το βλάπτει;Κατά πόσον είναι πιθανό να υπερισχύουν τα προσωπικά κίνητρα του γονέα εν γνώσει του, χωρίς να λαμβάνονται υπόψην τα “θέλω” του παιδιού του;
Θα αναφερθώ λοιπόν στους πιο συνηθισμένους τύπους γονέων που κατά τη γνώμη μου μπορεί να συναντήσει κανείς στο πλαίσιο μιας ακαδημίας.
Ο γονέας “προπονητής”
Πιθανότατα να έχει υπάρξει παίκτης σε ερασιτεχνικό επίπεδο κάποια στιγμή στη ζωή του και συχνά είναι λάτρης του ποδοσφαίρου. Γνωρίζει κατά τη γνώμη του στοιχεία που αγνοεί ο προπονητής του παιδιού του και πολύ συχνά έρχεται σε ρήξη μαζί του. Σε αυτή την περίπτωση ίσως αναγνωρίζουμε σε αυτόν την επιθυμία να ικανοποιήσει ανεκπλήρωτες δικές του επιθυμίες μέσω του παιδιού. Μπορεί να λειτουργήσει αποδιοργανωτικά και να προκαλέσει σύγχυση στο νεαρό αθλητή, ενώ παράλληλα η ρήξη στις σχέσεις με τον προπονητή μπορεί να υποσκάπτει τη δυναμική της ομάδας.
Ο γονέας που ασκεί υπερβολική κριτική.
Στην περίπτωση αυτή παρατηρούμε το γονιό να φωνάζει από την κερκίδα τόσο στις προπονήσεις όσο και σε αγώνες. Είτε δίνει τεχνικές οδηγίες, είτε ψέγει το παιδί του για τον τρόπο παιχνιδιού του. Πολύ συχνά ο γονιός αυτός θα κατακρίνει το παιδί του μπροστά στον προπονητή με τον οποίο θα προσπαθήσει να κάνει διεξοδικές συζητήσεις για να βρει τι μπορεί να πηγαίνει λάθος. Αντιλαμβανόμαστε πως σε αυτή την περίπτωση ο γονιός μπορεί να βλάψει την αυτοπεποίθηση του παιδιού του, να το κάνει να χάσει τη συγκέντρωσή του και να του δημιουργήσει άγχος.
Ο υπερπροστατευτικός γονέας
Σε αυτές τις περιπτώσεις συχνά παρατηρούμε γονείς και των δύο φύλων. Ο γονιός αυτός εμπλέκεται επίσης υπερβολικά και επεμβαίνει στο έργο των προπονητών, προσπαθώντας να “προστατεύσει” το παιδί του. Συχνά έρχεται σε ρήξη με τους προπονητές αφού μπορεί να τους κατηγορεί για ότι το παραμελούν, δεν του δίνουν την απαραίτητη προσοχή, το κουράζουν υπερβολικά κα. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι απαραίτητο οι γονείς να εμπιστεύονται τον προπονητή της ακαδημίας που έχουν επιλέξει, πρώτα από όλα σαν παιδαγωγό και να μην παρασύρονται. Είναι υγιές το παιδί να μπορεί να στηρίζεται στα πόδια του καθώς και να αποκτά σιγά-σιγά αυτονομία και δεξιότητες απαραίτητες για τη μετέπειτα εξέλιξή του.
Ο “αδιάφορος” γονέας.
Για να μην παρεξηγηθώ, εννοώ τον γονιό που στο συνεχές της γονεϊκής εμπλοκής, βρίσκεται στα πολύ χαμηλά επίπεδα, αναφορικά με την αθλητική δραστηριότητα του παιδιού του. Παρατηρούμε δηλαδή το γονιό που δεν παρακολουθεί σχεδόν ποτέ τις προπονήσεις ούτε και τους αγώνες του παιδιού του. Στις περιπτώσεις αυτές τα παιδιά είναι πιθανό να προσπαθήσουν να τραβήξουν την προσοχή του γονέα με άλλους τρόπους, και σε κάθε περίπτωση επηρεάζονται αρνητικά. Κάποιες φορές μάλιστα επιλέγουν να εγκαταλείψουν το άθλημα.
Σίγουρα όσοι διαβάζετε το άρθρο και εμπλέκεστε με τα θέματα των ακαδημιών, αναγνωρίζετε τους παραπάνω “τύπους” γονέων και πιθανόν να σκέφτεστε και αρκετούς άλλους.
Το θέμα είναι να μην ξεχνάμε πως είναι απαραίτητο ένας γονιός να είναι υποστηρικτικός, να αφουγκράζεται τις ανάγκες του παιδιού του και να προσπαθεί να έχει μια ποιοτική σχέση μαζί του που θα ενδυναμώσει τα οφέλη του αθλητισμού.
 | |||||||
H ψυχολόγος κα Γλυκερία Σκούρα, γράφει για το Football-Academies.gr
Σκούρα Γλυκερία, Ψυχολόγος
Τηλ : 6944870304
Σχόλια
