Αποκλειστική συνέντευξη
Το football-academies, συνάντησε το 15χρονο νεαρό ποδοσφαιριστή της Καλσρούη (KSC), Γιάννη Ραΐση και τον πατέρα του Δημήτρη και μιλήσαμε μαζί τους, για το πώς, από παίκτης του Πανιωνίου και κάτοικος Ελλάδας, μπορεί κάποιο παιδί να γίνει παίκτης γερμανικής ομάδας και κάτοικος Γερμανίας.
Ο γεννημένος στις 16 Απριλίου 1996, Γιάννης, έζησε όλη τη διαδικασία του να σε δει ο scouter, να σε προσεγγίσει ο manager, να σε επιλέξει η ξένη ομάδα, να κλείσει η μεταγραφή και να αρχίσει τις προπονήσεις.
Ακούγεται σαν τρελό όνειρο στα αυτιά πολλών γονιών και παιδιών και είναι όνειρο. Είναι λοιπόν όνειρο που πραγματοποιείται, μόνο αν είσαι ΕΝΤΕΛΩΣ αποφασισμένος, κυρίως για το μετά…
Άλλη η χώρα, άλλη η κουλτούρα, άλλη η γλώσσα, άλλη η προπόνηση… και αλλού οι γονείς!
Ο 15χρονος Γιάννης Ραΐσης μας μιλάει για όλα, αλλά κυρίως για την αγάπη του για το ποδόσφαιρο και το πείσμα του να πετύχει.
Γιάννη πες μου για την ποδοσφαιρική σου πορεία και ας αρχίσουμε από το ποιοι άνθρωποι θεωρείς ότι σε βοήθησαν, για να φτάσεις στο σημερινό επίπεδο. Έκανες κάτι επιπλέον από την προπόνηση της ομάδας σου, ασχολήθηκες κάπως περισσότερο;
O Γιάννης Ραΐσης με τον πατέρα του Δημήτρη |
Κατ’ αρχήν να σας πω ότι ξεκίνησα από την ακαδημία του Ολυμπιακού Αλίμου με προπονητή τον κ. Νίκο Κοτσιοβό, έναν εξαιρετικό άνθρωπο και φοβερό προπονητή. Έμεινα εκεί 3-4 χρόνια. Μετά από εκεί με επέλεξαν στον Ολυμπιακό, στο Ρέντη. Όταν πήγα εκεί, ήμουν 9 χρονών, έμεινα ένα χρόνο και έφυγα γιατί ήταν μακριά και δεν είχα χρόνο για τα μαθήματά μου και πήγα σε μια ακαδημία κοντά στην εταιρεία του πατέρα μου, στην ακαδημία Παθιακάκης. Εκεί έμεινα ένα χρόνο, ήταν καλά, πηγαίναμε σε διάφορα τουρνουά επαρχιακά και άλλα. Στη συνέχεια πήγα σε μια ομάδα με επίλεκτα παιδιά, την Cocomat, που την είχε φτιάξει ο κ. Παύλος Ευμορφίδης και προπονητής ήταν ο κ. Μίλτος Καρατζάς. Αυτή η ομάδα έκανε πολλά τουρνουά εντός Ελλάδος με ελληνικές και ευρωπαϊκές ομάδες και τουρνουά στο εξωτερικό. Όταν αυτή η ομάδα ( λόγω του ότι έφυγε στο εξωτερικό ο κ. Ευμορφίδης με τον γιό του Τζέϊμς που ήταν και ο αρχηγός μας), έπαψε να υπάρχει, μας πήρε ο κ. Μίλτος Καρατζάς όλα τα παιδιά στον Πανιώνιο. Ήμουν στον Πανιώνιο από το 2007 ως το 2011. Τέσσερα χρόνια.
Θεωρώ ότι πολύ με βοήθησε ο «δάσκαλος», ο κ. Παναγιώτης Χελιώτης που ήταν υπεύθυνος Ακαδημιών στον Πανιώνιο και με πρότεινε στην ΕΠΣ Αθηνών. Κατόπιν ο κ. Γιάννης Παυλόπουλος Τεχνικός Διευθυντής του Πανιωνίου με ανέβασε στους Κ-17. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους παραπάνω αναφερόμενους και να πω ότι είμαι ευγνώμων για όσα μου δίδαξαν καθώς επίσης και τον κ. Μίλτο Καρατζά που με στήριξε στα πρώτα μου βήματα, τον κ. Αποστόλη Ζορμπά τον προπονητή μου στον Πανιώνιο, που μου στάθηκε και σαν φίλος, μου μιλούσε πάντα μετά τα παιχνίδια, επίσης τον πολυαγαπημένο μου προπονητή της ΕΠΣ Αθηνών κ. Τάσο Δημητρίου με τις καταπληκτικές του προπονήσεις και την εμπιστοσύνη του που μου έδειξε σε κάποια κρίσιμα παιχνίδια με την ΕΠΣ Αθηνών και του το ανταπέδωσα…
Πέραν του ποδοσφαίρου έκανα παράλληλα 1 χρόνο στίβο στον Πανιώνιο με προπονητή τον εκπληκτικό κ. Στράτο και εκεί έμαθα πολλά πράγματα, κυρίως πώς να τρέχω σωστά.
Πως έγινε λοιπόν και πήγες στη Γερμανία στην Καρσλούη;
Το Σεπτέμβρη του 2010, είχαμε μια κλασσική προπόνηση στο Πανιώνιο. Έτυχε εκείνη την ημέρα να είμαστε σχεδόν όλα τα τμήματα. Ο κ. Γιάννης Παπαδόπουλος είχε φέρει ένα παίκτη για να δοκιμαστεί στον Πανιώνιο. Παίξαμε ένα διπλό χωρίς κανείς μας να γνωρίζει ότι υπήρχε scouter κοντά στα σύρματα όπου ήταν και οι γονείς. Ενώ τελείωνε η προπόνηση κι εγώ έκανα διατάσεις, με πλησίασε ένας Γερμανός, μου συστήθηκε ως scouter, μου μιλούσε στα αγγλικά και μου είπε ότι ήθελε να μιλήσει με τους γονείς μου, γιατί του άρεσα σαν παίκτης, μου είπε ότι εντυπωσιάστηκε από το πόσο γρήγορος ήμουν και ότι ήθελε να με πάει στη Γερμανία να δοκιμαστώ.
Μίλησαν την ίδια μέρα με τον πατέρα μου και την άλλη μέρα κλείσαμε ραντεβού στο ξενοδοχείο Ιntercontinental. Συναντηθήκαμε λοιπόν την άλλη μέρα εγώ, ο πατέρας μου, ο scouter, ο Μάνατζερ κ. Γιάννης Παπαδόπουλος κι ένας scouter από τη Ρουμανία, o κ. Κώστας. Είδανε κάποια βίντεο αγώνων που μας είχε ζητήσει ο κ. Γιάννης Παπαδόπουλος να έχουμε μαζί μας και μας ζήτησε στο τέλος να με αναλάβει.
Τα Χριστούγεννα, μας πήρε για ευχές, μας είπε ότι μιλάει με κάποιες ομάδες και δεν με έχει ξεχάσει. Όντως το Μάιο, τέλη Μαΐου, επικοινώνησε μαζί μας και μας είπε, να πάω να δοκιμαστώ στην Γερμανία. Ήταν τότε η περίοδος των εξετάσεων στο σχολείο και πήρα άδεια μια εβδομάδα, για να πάω στην Γερμανία. Έτσι πήγα στη Γερμανία και δοκιμάστηκα στην KSC (Καρλσρούη).
Η δοκιμασία ήταν τέσσερις ημέρες καθημερινές. Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη.
Στην αρχή τη Δευτέρα, δοκιμάστηκα με τoυς U-15 που είναι και η ηλικία μου. Ήμουν ίσως ο καλύτερος κατά την άποψή μου και κατά την άποψη των προπονητών που με έβλεπαν. Και όλοι οι παρευρισκόμενοι εκεί καθώς και ο Τεχνικός Διευθυντής είπαν τα καλύτερα!
Καλσρούη:Ο Γιάννης στην πάνω σειρά, 4ος από αριστερά |
Την άλλη μέρα την Τρίτη, δοκιμάστηκα με τους U-17, ήμουν αρκετά καλός και τότε μας είπαν να πάμε και την επόμενη μέρα. Την Τετάρτη με δοκίμασαν με την U-18. Έπαιξα και εκεί καλά, αλλά δεν ήμουν τόσο καλός, όσο με την U-17, που πάλι ήταν πιο πάνω από την ηλικία μου. Μας είπαν πάλι να ξαναπάμε την επόμενη μέρα την Πέμπτη, για να ξαναπαίξω με τους U-17. Έπαιξα εκεί και πάλι είχα καλή απόδοση και έτσι με επέλεξαν τελικά γι’ αυτήν την ομάδα.
Μας είπαν βέβαια ότι θα μας απαντήσουν σε 5 μέρες. Μας πήραν όντως, αρχές Ιουνίου και μας είπαν ελάτε, γιατί 2 Ιουλίου αρχίζει η προετοιμασία μέχρι τις 13 Αυγούστου, γιατί στις 15 Αυγούστου αρχίζει το πρωτάθλημα (Bundesliga) για τους U-17 και το πρώτο παιχνίδι το παίζουμε εκτός έδρας με την Στουτγάρδη (ευτυχώς νικήσαμε 2-0).
Στην Γερμανία βέβαια υπήρχαν κι άλλες ομάδες που θα μπορούσα να πάω, αλλά ο κ. Γιάννης Παπαδόπουλος επέλεξε την Καρλσρούη (KSC), γιατί έχει τις καλύτερες εγκαταστάσεις και “Ιnternat” αυτό είναι σημαντικό γιατί μόνο λίγες ομάδες το έχουν στο εξωτερικό δηλαδή να μπορούν να φιλοξενούν ξένους μικρούς ποδοσφαιριστές, επίσης οι ακαδημίες της KSC έχουν σαν σλόγκαν «talent team». Βγάζει δηλαδή ταλέντα και τους διοχετεύει σε μεγάλες ομάδες γι’ αυτό και είναι πολύ δύσκολο να σε επιλέξουν σε αυτή την ομάδα. Γνωστό παράδειγμα είναι ο Όλιβερ Κάν, ο τερματοφύλακας της Μπάγιερν Μονάχου, που προέρχεται από τις ακαδημίες της Καρλσρούη.
Όταν πήγα να δοκιμαστώ εγώ, υπήρχε μόνο μια θέση στο ξενώνα “Ιnternat” για να μείνει κάποιο παιδί. Δοκιμαζόμασταν εγώ, ένας Νιγηριανός, δύο Βραζιλιάνοι, ένας Σέρβος, ένας Γάλλος, ένας Γερμανός και τελικά επέλεξαν εμένα. Είναι λοιπόν μεγάλη μου τιμή που βρίσκομαι σε αυτή την ομάδα και την έχουν σε μεγάλη υπόληψη σε ολόκληρη τη Γερμανία.
Αρκετά παιδιά από την ομάδα μου, στην οποία είμαστε 22, τα 15 έχουμε αρκετά υψηλά ρήτρα μεταπώλησης στο πρώτο μας επαγγελματικό συμβόλαιο όταν γίνουμε 17 χρονών.
Εδώ και 3 εβδομάδες με παρακολουθεί και με έχει προσεγγίσει η Γκλάντμπαχ, δεν θέλουν όμως να με δώσουν ακόμα, από την Καρλσρούη, θα με έχουν σε επιτήρηση, λένε και θα συνεννοούνται με τον Μάνατζέρ μου.
Αυτή η ομάδα τι ηλικίες έχει;
Είναι μόνο 95άρηδες. Δεν υπάρχει άλλη ηλικία. Μόνο εγώ είμαι 96άρης.
Τι συμφωνία κάνατε εσείς, με την ομάδα;
Όλα αυτά τα διαδικαστικά τα έχει αναλάβει ο Μάνατζέρ μου σε συνεργασία με τις παροχές της ομάδας, δηλαδή τα έξοδα της διαμονής, διατροφής και μετακίνησης.
Σε ότι αφορά την οικογένεια;
Η οικογένειά μου έχει δει θετικά την όλη προσπάθεια και με στηρίζει στις επιλογές μου και ειδικότερα σε αυτό που κάνω με πολλή αγάπη. ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ!
Στην Καλσρούη υπάρχει κάτι που να σας εξασφαλίζει; Υπάρχει δηλαδή περίπτωση του χρόνου κάποιος να σου πει, «δε μας κάνεις, φύγε;»
Επειδή υπάρχει ρήτρα μας είπαν ότι για να μείνω στην ομάδα δεν θα έρθω για ένα χρόνο και θα φύγω, γι’ αυτό με έχουν δεσμεύσει για 3 χρόνια μέχρι να κάνουν το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο, όπως σας είπα και πιο πάνω.
Εσύ απ’ ότι ξέρω στην Ελλάδα έπαιζες σέντερ φορ; Στην ίδια θέση χρησιμοποιείσαι στην Καλσρούη;
Εκεί μου είπαν ότι επειδή είμαι πολύ γρήγορος, θα με χρησιμοποιούν στα άκρα. Αριστερό ή δεξί χαφ. Αντοχή έχω καλή. Τώρα δουλεύω την πάσα μου. Η πάσα μου είναι κάπως το αδύνατό μου σημείο, αλλά τη δουλεύω και πιστεύω θα την βελτιώσω.
Σχολείο, που πηγαίνεις;
Πηγαίνω 80 χιλιόμετρα μακριά στο “Ελληνικό Λύκειο Στουτγγάρδης”. Δεν έχει ποιο κοντά ελληνικό σχολείο. Στο σχολείο είναι όλα στα ελληνικά, με επιλογή γλώσσας τα γερμανικά.
Το καθημερινό μου πρόγραμμα ξεκινά το πρωί που ξυπνάω στις 6.30 π.μ.
Παίρνω πρωινό και στις 7.05 π.μ., μας παίρνει το πουλμανάκι της ομάδας, εμένα και τα άλλα παιδιά που μένουμε στις εγκαταστάσεις. Τα άλλα παιδιά κατάγονται μεν κάποια από άλλη χώρα, αλλά ξέρουν τα γερμανικά, γιατί έχουν γεννηθεί στη Γερμανία κι έτσι πάνε σε γερμανικό σχολείο, που είναι κοντά. Μόνο εγώ πηγαίνω μακριά.
Το πουλμανάκι με αφήνει στις 7.20 π.μ. στο σταθμό των τρένων στης Καρλσρούη. Στις 7.48 π.μ. ακριβώς, περνάει το τρένο για Στουτγγάρδη, με παίρνει και φτάνω στο σταθμό της Στουτγγάρδης, γύρω στις 8.30 π.μ. με 8.35 π.μ.. Μετά παίρνω ένα τραμ της πόλης και κάνω 15 λεπτά να φτάσω στο σχολείο. Φτάνω δηλαδή στο σχολείο στις 9.00 και δεν προλαβαίνω την πρώτη ώρα. Οι καθηγητές μου βρίσκουν ηρωικό αυτό που κάνω. Δυστυχώς όμως δεν υπήρχε κοντινότερο ελληνικό σχολείο και οι καθηγητές μου είπαν ότι θα κάνουν ότι μπορούν για να με βοηθήσουν. Οι καθηγητές είναι όλοι Έλληνες, ξέρουν όμως πολύ καλά γερμανικά.
Τελειώνοντας το σχολείο στις 2.00 μ.μ., παίρνω το τρένο των 3.00 μ.μ. και φτάνω στις 4.00 μ.μ. στην Καρλσρούη, πηγαίνω στους ξενώνες, αλλάζω και στις 5.00 μ.μ. είμαι έτοιμος για την προπόνηση.
Tο μεσημέρι που τρως φαγητό;
Δυστυχώς δεν έχω την δυνατότητα να τρώω κανονικό φαγητό. Ετοιμάζω λοιπόν από το πρωί κολατσιό για το σχολείο και τρώω αυτό. Στις 5.00 μ.μ. μας περιμένει το πουλμανάκι για να μας πάει στις εγκαταστάσεις της Καρλσρούη για προπόνηση. Αφού τελειώσουμε την προπόνηση στις 8.00 μ.μ. και επειδή χάνουμε το φαγητό στον ξενώνα, το οποίο είναι στις 6.00 μ.μ., μας παρέχει η ομάδα φαγητό για μετά την προπόνηση. Στις 9.00 μ.μ. περίπου πάω στο δωμάτιο πλένω τα ρούχα μου, τα απλώνω στο καλοριφέρ, ξεκουράζομαι λίγο και αφού μιλήσω με την οικογένειά μου πηγαίνω για ύπνο.
Γιάννη, πόσα παιδιά είστε στο ξενώνα;
Είμαστε 7 παιδιά. Εγώ είμαι ο μικρότερος. Τα άλλα παιδιά είναι Γερμανοί που έχουν γεννηθεί στη Γερμανία, είτε από Γερμανούς γονείς, είτε από γονείς που κατάγονται από άλλες χώρες και μένουν σε μακρινές πόλεις τις Γερμανίας. Είναι ένα παιδί από την Κροατία, ένας Σέρβος, ένα παιδί από το Μαυροβούνιο, όπως είπα όμως, έχουν γεννηθεί στην Γερμανία. Κάποια απ’ αυτά τα παιδιά, έχουν επιλέξει να αγωνίζονται με τις εθνικές ομάδες της καταγωγής τους.
Σε τι γλώσσα μιλάς με τα παιδιά; Υπάρχει κάποιος τρόπος διασκέδασης;
Μιλάω μισά γερμανικά, μισά αγγλικά. Κάθε Πέμπτη ή Παρασκευή έχουμε ρεπό από την ομάδα, ανάλογα πότε παίζουμε, γιατί Σαββατοκύριακο παίζουμε κανονικά το πρωτάθλημα της Μπουντεσλίγκα. Κατεβαίνουμε στην πόλη και βγαίνουμε με τα παιδιά της ομάδας και διασκεδάζουμε μέχρι τις 10.00 μ.μ.
Στον ξενώνα σας ελέγχει κάποιος;
Ναι, μένει μαζί μας ένας προπονητής της ομάδας που μας επιβλέπει. Κοιμάται μέσα και μας ρωτάει αν θέλουμε κάτι και γενικότερα μας προσέχει.
Εσύ τα Σαββατοκύριακα τι κάνεις;
Τον ελεύθερο χρόνο μου τον εκμεταλλεύομαι κυρίως για ξεκούραση και μερικές βόλτες με φίλους από το σχολείο και την ομάδα μου, στη Καρλσρούη και την Στουτγγάρδη. Τα περισσότερα όμως τα περνάω στην Καϊζερσλάουτερν όπου πηγαίνω να δω τη δεύτερη οικογένειά μου, αυτή του Κ. Γιάννη Παπαδόπουλου και μάνατζέρ μου.
Είσαι ευχαριστημένος;
Ναι είμαι ευχαριστημένος και από τη ζωή εδώ και από το επίπεδο προπονήσεων της ομάδας μου. Μου λείπει βέβαια η οικογένειά μου και οι φίλοι μου, αλλά έχω γνωρίσει και εδώ κάποια παιδιά, που κάνουμε παρέα.
Με τα άλλα παιδιά είστε δεμένοι;
Είμαστε δεμένοι σε σημείο που δεν το περίμενα κι εγώ… Με το που πήγα εκεί με αγκαλιάσανε όλοι, με υποστηρίξανε και με έκαναν γρήγορα φίλο τους.
Με τα γερμανικά πως τα πας;
Είναι δύσκολα… Πολλά σύμφωνα, πολλά άρθρα, αλλά το προσπαθώ.
O Γ. Ραΐσης με τη εμφάνιση της Καλσρούη |
Η προπόνηση στην Καλσρούη είναι διαφορετική απ’ αυτήν στην Ελλάδα;
Ναι, τεράστια διαφορά. Είναι διαφορετική η προπόνηση εδώ. Μας «πεθαίνουνε», μας κάνουνε πολλή δυνατή προπόνηση. Αρκετές φορές μου είναι πολύ δύσκολο μερικές προπονήσεις να τις αντέξω. Είναι δύσκολο κάποιες φορές να καταλάβω και την άσκηση γιατί δεν μιλάω καλά γερμανικά και αυτοί μου μιλάνε μόνο γερμανικά, για να μάθω. Οι προπονήσεις γενικά είναι πιο δυνατές. Το κομμάτι της τακτικής είναι πιο καλό. Αρκετά σουτ, πάρα πολλά σουτ με το αδύναμο κυρίως πόδι. Θέλουν να δυναμώσουμε το αδύνατο πόδι μας. Ταχύτητες κλπ…
Υπάρχουν ασκήσεις που τις είδες για πρώτη φορά εκεί;
Ουυυ! Κατ’ αρχήν κάθε μέρα αλλάζουν οι ασκήσεις. Αυτό δεν το είχα δει στην Ελλάδα σε καμία ομάδα. Οι προπονήσεις μετά τους αγώνες είναι πιο χαλαρές. Έχει και γυμναστήριο η ομάδα, αλλά οι δυο γυμναστές που έχουμε αποφεύγουν να μας πηγαίνουν εκεί. Κάνουμε άλλου είδους γυμναστική. Επίσης υπάρχει μια τακτική των προπονητών μας να μας δείχνουν την επόμενη προπονητική μέρα ένα βίντεο από τον αγώνα που παίξαμε και μας εξηγούν τα λάθη μας.
Τους συμπαίκτες σου, πως τους βλέπεις υπάρχει ανταγωνισμός, θα τα καταφέρεις σε λίγους μήνες που θα γίνεις 16 και θα παίζεις, να πάρεις θέση στην εντεκάδα;
Σίγουρα! Διότι η ομάδα έχει πρόβλημα στο σκοράρισμα κι εγώ στα φιλικά που παίζω σκοράρω πολύ. Η ομάδα παίζει πολύ καλά και με όλες τις αντίπαλες ομάδες που έχουμε παίξει τους έχουμε ταράξει στις επιθέσεις… αλλά η μπάλα δεν μπαίνει στα δίχτυα. Αυτός ήταν και ο λόγος που με επέλεξαν. Απ’ όσο γνωρίζω ο Τεχνικός Διευθυντής της ομάδας με παρακολουθεί καθημερινά για να βλέπει την εξέλιξή μου. Μου μιλάει καθημερινά και ανυπομονεί και εκείνος να παίξω.
Έχουμε μάθει ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα με το δελτίο σου στον Πανώνιο…
Η αλήθεια είναι ότι μας παίδεψαν αρκετά για να το πάρω. Καθυστέρησαν 3 μήνες να μου δώσουν εν τέλει το δελτίο. Αν το είχα πάρει νωρίτερα θα μπορούσα να παίζω τώρα, όχι στην Μπουντεσλίγκα, αλλά στην ομάδα της ηλικίας μου. Θα μπορούσα να παίζω και να βοηθάω την ομάδα μου. Τώρα υποχρεωτικά θα παίξω από τις 19 Απριλίου και μετά όταν θα κλείσω τα 16 διότι έτσι είναι πλέον οι κανόνες της FIFA.
Πως τα πάει η ομάδα σου, στο πρωτάθλημα;
Έχουμε παίξει 8 αγώνες και είμαστε τέταρτοι, πάμε πολύ καλά. Είμαστε όμως αρκετά άτυχοι γιατί έχουμε χάσει άπειρες ευκαιρίες, και έχουμε βάλει λίγα γκολ, ενώ θα μπορούσαμε περισσότερα!
Θα μας πεις δυο λόγια για το μάνατζερ σου, τον κ. Γιάννη τον Παπαδόπουλο, που απ’ ότι λες του χρωστάς πολλά;
Ο κ. Γιάννης Παπαδόπουλος είναι ο άνθρωπος που μου άνοιξε το δρόμο για το εξωτερικό και συγκεκριμένα για την Γερμανία. Εκείνος είναι που με πρωτοείδε, με ξεχώρισε και πίστεψε σε μένα. Βέβαια το ίδιο ισχύει και από τη δική μου πλευρά, και πιστεύω ότι θα κάνει το καλύτερο για μένα. Είναι πολύ αξιόλογος άνθρωπος, καλός οικογενειάρχης και ομολογώ ότι με συμβουλεύει σα να είμαι παιδί του και με στηρίζει πάρα πολύ. Αυτό το εκτιμώ αφάνταστα γιατί αισθάνομαι ότι έχω μία δεύτερη οικογένεια στη Γερμανία και μπορώ να νοιώθω ασφάλεια. Γενικότερα έχουμε πολύ καλή χημεία οι δυο μας.
Να σκεφτείτε ότι έρχεται μιάμισι ώρα με το αυτοκίνητό του από την Καϊζερσλάουτερν στην Καρλσρούη, μόνο και μόνο να με δει, να δει πως είμαι, αν χρειάζομαι κάτι. Γενικά ενδιαφέρεται πάρα πολύ και ειλικρινά δεν ξέρω αν κάποιος άλλος μάνατζερ ενδιαφέρεται για τον παίκτη του τόσο πολύ, και εγώ ακόμα δεν είμαι καν επαγγελματίας…
Χωρίς κάποιο οικονομικό αντίκρισμα;
Ούτε σεντς. Τίποτα. Μόνο συμβόλαιο έχουμε κάνει για δύο χρόνια. Η συμφωνία είναι ότι στο πρώτο μου συμβόλαιο με ομάδα θα πάρει το 10%. Με πιστεύει πολύ, όπως μου έχει πει.
Στις προεπιλογές για την εθνική Πάιδων ο Γ. Ραΐσης |
Είσαι στις προεπιλογές του κ. Παχατουρίδη για την εθνική Πάιδων;
Με έχει καλέσει ήδη μια φορά. Πέρασα στους 250 και τώρα μου είπε για να μην ανεβοκατεβαίνω στην Ελλάδα να πάω κατ’ ευθείαν στην τελική επιλογή τον Ιανουάριο του 2012.
Έχω όμως και μια πρόσκληση από τη μικτή της περιοχής Μπάτεν, όπου ανήκει η Καρλσρούη, η Χοφενχάιμ, το Μάινς και άλλες. Μετά από αυτήν την επιλογή, πηγαίνεις στη μικτή της περιφέρειας και μετά από αυτή την επιλογή αν περάσεις, μπορεί να σε επιλέξουν για την εθνική Γερμανίας, στην ηλικία σου.
Και τι θα κάνεις;
Δεν ξέρω. Δεν μπορείς να παίζεις και στην εθνική Ελλάδας και στη μικτή Μπάτεν. Εάν τελικά με επιλέξουν στην Εθνική Παίδων σαφώς και θα νοιώσω υπερήφανος!
Ποιος είναι ο επόμενος μεγάλος σου στόχος;
Ο στόχος μου είναι να φτάσω να παίξω στην Εθνική Γερμανίας, για την ηλικία μου μιλώντας. Ποδοσφαιρικά βλέποντάς το, η Γερμανία είναι πάντα σίγουρα στην πεντάδα στις μεγάλες διοργανώσεις. Αν επιλέξω να παίξω για την Ελλάδα, θα το κάνω μόνο για συναισθηματικούς λόγους γιατί είναι η πατρίδα μου.
Το ποδοσφαιρικό σου είδωλο;
Είναι ο Σέργιο Κουν Αγκουέρο. Από μικρός τον παρακολουθώ αυτόν τον παίκτη. Από τον καιρό που ήταν στη Ατλέτικο, μη σας πω και όταν ήταν σε μικρότερες ομάδες. Τον θαυμάζω τόσο πολύ γιατί είναι φάτσα, είναι κοντούλης, πιέζει πολύ και τώρα με την Μάντσεστερ Σίτι, είδατε, πίεσε και μπήκε και το γκολ. Και θα ήθελα να του μοιάσω.
Ποια τα ποδοσφαιρικά σου προτερήματα και ποια τα μειονεκτήματά σου;
O Γ.Ραΐσης χαλαρώνει με την αγαπημένη του μουσική |
Με εξέτασαν στην ομάδα μου και μου έκαναν διάφορες μετρήσεις. Μου είπαν και καλά και κακά νέα για την εξέλιξη μου.
Μου είπαν για την πάσα που είναι και το αδύνατο σημείο μου, ότι δεν πρόκειται να βελτιωθεί ιδιαίτερα λόγω της ηλικίας μου. Είμαι μεγάλος πια γι’ αυτό. Γι’ αυτό θα την κάνω έτσι όπως την κάνω, μου είπαν. Άλλοτε θα βγαίνει, άλλοτε όχι. Αυτό φτιάχνει μέχρι την ηλικία των 15. Εγώ πάντα θα προσπαθώ, αλλά μου είπαν για την πάσα, ότι το μυαλό σ’ αυτήν την ηλικία που είμαι σταματάει σ’ αυτό που έχει μάθει τόσο καιρό.
Το πολύ καλό που μου είπαν, ήταν η ταχύτητά μου. Μου είπαν ότι στα 18 μου, μπορεί να περνάω και τον… Μπόλτ σε ταχύτητα. Η ταχύτητα μου θα εξελίσσεται χρόνο με το χρόνο και θα γίνομαι ακόμη πιο γρήγορος. Είμαι σίγουρα ο πιο γρήγορος στην ομάδα από τα εργομετρικά που κάναμε. Έκανα τα 30 μέτρα να φανταστείτε σε 3,6 και στα επόμενα εργομετρικά το βελτίωσα στα 3,5 δευτερόλεπτα.
Στο ύψος θα φτάσω ως το 1.79, λένε. Μια χαρά είναι νομίζω.
Ποιο είναι το όνειρό σου;
Κατ’ αρχήν το όνειρό μου από μικρός, ήταν να γίνω ποδοσφαιριστής και παίξω στη Μπάγιερν Μονάχου. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, έχω ένα φυλακτό κάτω από το μαξιλάρι μου και προσεύχομαι για 8 επιθυμίες μου που όμως θα μου επιτρέψετε να τις κρατήσω για μένα!
Τελευταία ερώτηση: Είσαι ευτυχισμένος με αυτή σου την επιλογή;
Ναι. Ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση, αλλά τελικά ήταν η σωστή απόφαση.
Από τεσσάρων χρόνων είμαι στα γήπεδα. Δεν έχω βαρεθεί ποτέ, να πάω στην προπόνηση. Δεν έχω τραυματιστεί ποτέ κι ευχαριστώ το Θεό γι’ αυτό. Κάνω πάντα το σταυρό μου. Όταν βγαίνω αλλαγή, κάνω πάλι το σταυρό μου κι ευχαριστώ το Θεό που δε χτύπησα.
Είμαι 15 χρονών και είναι πολύ δύσκολο σαφώς να ζω μόνος μου στη Γερμανία, μακριά από τους δικούς μου. Την πρώτη εβδομάδα έκλαιγα ασταμάτητα. Αυτό που με κράτησε είναι η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο.
Μου λείπει η Ελλάδα, αλλά ποδοσφαιρικά δε θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα. Θέλω να γίνω ποδοσφαιριστής και νομίζω ότι μόνο μέσα απ’ αυτό το δρόμο που επέλεξα θα το επιτύχω…
Στο ευχόμαστε και σου ευχόμαστε να παίξεις και σε πολύ υψηλό επίπεδο και όλος ο κόσμος να μιλάει για σένα.
Καλή συνέχεια και καλή τύχη!
Σας ευχαριστώ πολύ.
Δείτε τον Γιάννη Ραΐση, ποιό μικρό, στο βίντεο που ακολουθεί, αγωνιζόμενο με την ομάδα του Πανιωνίου
{youtube width=”615″ height=”400″}O6XoNtg_JZ0{/youtube}